Wzniesienie myśli do Boga.

Kategoria: Stare modlitewniki

Utworzono: czwartek, 21, wrzesień 2023 16:58

Wzniesienie myśli do Boga.

Ojcze wieków!... pełen, chwały....
Chwały bez granic.... ni końca....
Z którego łona powstały
Księżyce, gwiazdy i słońca!...
Ty jeden obecny wszędzie...
Ty jeden!.... z nami i w Niebie....
Ma dusza wielbić nie będzie,
Tylko Twą wielkość i Ciebie!
Ty jeden!.... lecz któż policzy
Te niewidzialne przymioty,
Które od wieków dziedziczy
Wszechmocność Twojej Istoty?
Czy grzmią fale.... piorun błyska ...
Czy po kwiatach brzęczą roje....
Wszędzie świetności zjawiska
Otaczają berło Twoje!. ..
Lubo widzę te gwiazd koła,
Co w przestrzeni Niebios toną,
Ale czy mój umysł zdoła
Zgłębić przestrzeń nieskończoną?...,
Kogoż ta ziemia nie dziwi,
Gdy mimo wieków zagłady,
Dźwiga na sobie i żywi
Rozliczne jestestw gromady?....
Gdyś Boże stworzył te dzieła,
Jeszcze Twej dłoni opieka
Troskliwość swoję zajęła
Uposażeniem człowieka!
Tyś mi dał pamięć, dar drogi,
Co mnie od błędów ocala,
Gdy Twe ojcowskie przestrogi
W umyśle moim utrwala.
Twoim jest ten dar myślenia,
Co jak Twych cudów potęga
Ogarnia Niebios sklepienia
I krańców świata dosięga!....
Tyś nadał sercu mojemu
Czucie najsłodszej pociechy,
Kiedy przebacza bliźniemu,
Jak Ty przebaczasz me grzechy.
Ty Boże zsyłasz w me łono
Smutek, gdy myślą przewinię,
Radość, gdy innym to czynię
Co chcę, by dla mnie czyniono..
Tak dobroczynną przestrogą
I dzikich dłoń Twa obdarza!....
Strawić swych zgryzot nie mogą
Nawet i piersi zbrodniarza.
Wszystko czas, z wieków potokiem
Wraca ua łono nicestwa....
Aleś tak smutnym wyrokiem
Nie dotknął mego jestestwa!
Tyś mnie wyższych łask udzielił...
I Tyś mnie dary Twojemi
Wielbić Twą mądrość ośmielił,
Acz jestem prochem Twej ziemi!...
Dla mnie słodycz znosi pszczoła...
Dla mnie owoc.... złote żniwa...
Wonne kwiaty.... zbawcze zioła
Daje Opatrzność troskliwa.
Królu chwały! Ojcze ludów
W dziełach Twoich niepojęty!...
Twórco tylu świata cudów!...
Boże wielki!.... Boże święty....
Tyś mą pociechą jedyną!....
Ty ulgą nieszczęść kolei....
Smucisz ? — smutki nie przeminą,
A zsyłasz promień nadziei.
Tyś ujarzmił dumę świata,
Wstrzymał krwi ludów potoki....
Bo Twe kazały wyroki
Kochać bliźniego jak brata.
Nie masz tam ognia.... ni stali.......
Nie drżą mdlejące ofiary
Gdzie święte prawa Twej wiary
W niewinnych pieniach lud chwali.
Gdy w zmianach dążeń mej nawy,
Sarkam na ciężar niedoli;
Wspomnij mi, Boże łaskawy,
Żem winien uledz Twej woli.
Wspomnij, że po tej żegludze
Stanę przed Twojem obliczem....
Że szczęście, którem się trudzę,
Obok przyszłości jest niczem!
Ucz mnie jak dopiąć tej cnoty,
Co ludzi z niebem jednoczy..,.
A w namiętnościach ślepoty,
Ku Tobie zwracaj me oczy.
Karć me żądze, bym nie grzeszył....
Chętnie przestawał na mojem....
Cierpiących wspierał i cieszył ...
Świętym oddychał pokojem...
Acz ufny w Twojej litości,
Spokojnie czekam dni schyłku,
Otwórz dłoń pełną hojności....
I pełną rosy posiłku!
Niech nam króluje na wieki
Twa dobroć.... mądrość... i władza!
A pokarm Twojej opieki
Niech troski nasze osładza.
Niech wszystko co świat posiada....
Co nad nim dłoń Twa unosi....
Twej wszechmocności hołd składa
I Ciebie Twórcą swym głosi!
Tą prośbą kończę me pienia;
Bo Ty najlepiej wiesz Boże,
Czem słabość mego plemienia
Uszczęśliwioną być może.

za: Wzniesienie myśli do Boga czyli Duch chrześcijańskiego nabożeństwa (1854r.)