Duchowe Zamyślenie: Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (15.06.2017)

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Chwal, Jerozolimo, Pana,
wysławiaj Twego Boga, Syjonie.
Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie.

Nie ma w Kościele większego skarbu, jak obecność żywego i prawdziwego Boga w Najświętszym Sakramencie. Jezus w tym Sakramencie Miłości objawia swoją bliskość i wszechmoc. On się o nas troszczy, nie pozostawia nas sierotami. Dzisiejszy dzień jest okazją do wielkiego uwielbienia Boga a zarazem wezwaniem do odnowienia swego zawierzenia. Bo niestety często widać, że nasz szacunek do tej obecności, nasze zaufanie w moc i realność tej obecności - pozostawia wiele do życzenia. Uwielbiajmy tego, przed którym zegnie się każde kolano. Dziękujmy temu, który w tym Sakramencie w cudowny sposób zawarł zbawcze owoce swojej męki. Bez Jezusa nie będziemy mieli życia w sobie. Bez Jezusa nie będziemy przynosić dobrych owoców. Z Nim i w Nim jest nasze wszystko. Aby być świętymi czerpmy ze Świętości.

Duchowe Zamyślenie: Uroczystość Trójcy Przenajświętszej (11.06.2017)

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców,
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione niech będzie Twoje imię,
pełne chwały i świętości.

Jak pojąć coś co przekracza nasze poznanie? Dzisiejszy świat podpowiada - "nie ma takiej potrzeby; wyśmiej i wyszydź; powiedz, że to głupie i nie logiczne". Tak często można zareagować na prawdę o Bogu Trójjedynym. Trójca Święta - słowo i prawda nieumiejętnie i niedoskonale opisujące Majestat, Potęgę i Moc Boga. Jego nieskończoność i bliskość zarazem. Dzisiejsza uroczystość zaprasza nas, aby nigdy nie zapominać, że poznając Boga intelektem, wpierw musimy poznać Go sercem. Bo tylko wtedy przyjmiemy prawdę o objawiającym się Bogu bez lęku, wyniosłości, w pokorze - kiedy odpowiemy miłością na Jego miłość.

Duch Święty fundamentem jedności Kościoła

Kategoria: Inspiracja papieska

"(...) I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami” (Dz 2, 3-4). Słowo Boże opisuje w ten sposób działanie Ducha, który najpierw spoczywa na każdym, a następnie wszystkich łączy. Każdemu daje dar i wszystkich gromadzi w jedności. Innymi słowy, ten sam Duch tworzy różnorodność i jedność, kształtując w ten sposób lud nowy, zróżnicowany i zjednoczony: Kościół powszechny. Najpierw z wyobraźnią i nieprzewidywalnością tworzy różnorodność. W każdym czasie sprawia rzeczywiście rozkwit nowych i różnych charyzmatów. Następnie ten sam Duch dokonuje jedności: łączy, zbiera, na nowo tworzy harmonię:  „Swoją obecnością i swoim działaniem łączy w jedności duchy, różne i odrębne między sobą”. Tak aby była jedność prawdziwa, według Boga, która nie oznacza jednolitości, ale jedność w różnicy.

Aby tego dokonać warto, byśmy starali się wystrzegać dwóch często powtarzających się pokus. Pierwszą nich jest do dążenie do różnorodności bez jedności. Dzieje się tak, kiedy chcemy się wyróżnić, kiedy tworzone są koalicje i partie, gdy dochodzi do usztywnienia stanowisk wykluczających, do zamknięcia się w swoich partykularyzmach, być może uważając siebie za lepszych, lub tych, którzy zawsze mają rację. Wówczas wybiera się część, a nie całość, przynależność do tego czy innego kręgu, bardziej niż przynależność do Kościoła. Stajemy się „fanami” danej części, zamiast być braćmi i siostrami w tym samym Duchu; bardziej chrześcijanami „prawicowymi lub lewicowymi”, niż Jezusa; nieugiętymi stróżami przeszłości lub awangardystami przyszłości bardziej, niż pokornymi i wdzięcznymi dziećmi Kościoła. W ten sposób mamy do czynienia z różnorodnością bez jedności. Przeciwną pokusą jest natomiast dążenie do jedności bez różnorodności. Jednak w ten sposób jedność staje się jednolitością, obowiązkiem czynienia wszystkiego razem i wszystkiego w ten sam sposób, myśląc wszyscy zawsze w ten sam sposób. Tak jedność staje się w końcu uniformizacją i nie ma już wolności. Ale, jak mówi Paweł, „gdzie jest Duch Pański - tam wolność” (2 Kor 3,17). (...)

pp. Franciszek, Homilia 4.06.2017

Modlitwy do Ducha Świętego

Kategoria: Stare modlitewniki

Na Uroczystość Zesłania Ducha Świętego.

Duchu Przenajświętszy, od Ojca i Syna pochodzący, jednej że istoty, godności z Ojcem i Synem. Ogniu pałający, zapal ozięble serce moje do kochania Ciebie Boga, a wyniszcz w sercu mojem affekta nieporządne i miłość świata, oczyść je ze wszystkich grzechów, a załóż w niem mieszkanie swoje wieczne. Ty jesteś Dawcą Darów, obdarzże mnie siedmią darami swojemi, a uchowaj od grzechów wszystkich a mianowicie sześciu, które są przeciwko Tobie; najbardziej od rozpaczy i zatwardziałości serca. Uczyń mnie uczestnikiem(uczestniczką) dwunastu owoców swoich, zwłaszcza miłości i cierpliwości. Duchu Święty Boże! Ty jesteś Palcem Ręki Ojca Przedwiecznego, zapiszże na skalistem sercu mojem Dziesięcioro Przykazania Boskiego; jako na tablicach kamiennych, wypisz wszystkie reguły życia dobrego, oraz oświeć rozum mój będąc Światłością, żebym je zrozumiawszy zachował (a), a nigdy nie przestąpiła). Ty jesteś prawdziwym Pocieszycielem, zmiłujże się nademną, a oddal odemnie wszystkie smutki i nieukontentowania, a prowadź mnie natchnieniami świętemi do życia dobrego, a w końcu do zapłaty wiecznej. Ty jesteś Miłością, odziedziczże serce moje, żebym Tobą żył, niczego nie przypuszczał (a) do serca mego, tylko co jest z chwałą Twoją i z mojem zbawieniem. Amen.

za: Chwała Boża (1884r.)

Duchowe Zamyślenie: Niedziela Zesłania Ducha Świętego (04.06.2017)

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Niech chwała Pana trwa na wieki,
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja,
będę radował się w Panu.

Czy Duch Święty jest zacnym dodatkiem do naszego życia? Czy może - tak jak powinno być - jest jego treścią? To pytanie przynosi nam dzisiejsza uroczystość. Prosimy, aby Duch Święty napełnił serca wiernych i zapalił w nich ogień miłości. On jej jej źródłem. Nie ma duchowych samozapłonów. Potrzebujemy ognia z zewnątrz, który stanie się ogniem w nas. Bez Jego obecności i działania życie duchowe jest całkowicie bezowocne. Czy żyję na sposób duchowy - to znaczy - w mocy i miłości, której źródłem jest Duch Święty? Zostaliśmy obficie wyposażeni, obficie obdarowani. Bądźmy wdzięczni!!!

Radością Kościoła jest głoszenie Ewangelii

Kategoria: Inspiracja papieska

"Wniebowstąpienie przypomina nam o tej pomocy Jezusa i Jego Ducha, która daje nadzieję i pewność naszemu świadectwu w świecie. Ujawnia nam, dlaczego istnieje Kościół: istnieje on, by głosić Ewangelię! A także radością Kościoła jest głoszenie Ewangelii. My, wszyscy ochrzczeni jesteśmy Kościołem. Dzisiaj jesteśmy zachęceni, aby lepiej zrozumieć, że Bóg obdarzył nas wielką godnością i odpowiedzialnością głoszenia Go światu, czynienia Go dostępnym dla ludzkości. Oto nasza godność, to jest największy zaszczyt w Kościele. (...) Jedynie ze światłem i mocą Ducha Świętego możemy skutecznie wypełnić naszą misję, aby ukazać innym i pozwolić im doświadczyć coraz bardziej miłości i czułości Jezusa".

pp. Franciszek, 28.05.2017.

Duchowe Zamyślenie: Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego (28.05.2017)

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Czy pragniemy Nieba? Czy do niego zmierzamy? Czy żyjemy tak, żeby się tam znaleźć? Dzisiejsza uroczystość zapewnia nas, że w Niebie, jest dla nas miejsce. Jezus w rzeczywistość chwały Boga wprowadza naszą ludzką naturę. On jako pierwszy, aby to doświadczenie stało się też naszym. Teraz na drodze wiary może on dotrzeć do serca każdego człowieka. Teraz w mocy Ducha Świętego może nas napełnić sobą. Wniebowstąpienie to wyraz innej (nowej) egzystencji Jezusa, nie zamkniętego w realiach materialnego świata, ale bliskiego każdemu w każdym czasie. W tej tajemnicy wyznajemy, że gdzie Jezus, tam Niebo. Uczniowie potrzebowali tych cudownych 40 dni obecności Zmartwychwstałego pośród nich, aby nauczyć się nowego rodzaju kontaktu z Nim. Nie przez własne oczy, ale przez światłe oczy serca, czyli przez wiarę. Wcześniej widzieli w nim wyjątkowego człowieka, proroka, ... Z chwilą wniebowstąpienia rozpoczął się czas widzenia w Nim Boga. To wezwanie również dla nas.  Tym bardziej doceńmy Jego obecność w Eucharystii.

Radość misyjna - być posłanym

Kategoria: W świecie ducha

Ostatnio na nowo zastanawiałem się nad tym, dlaczego papież tak często nawiązuje do wyrazistości postaw wierzących. To znaczy, skoro wierzysz, ma to być widać. I nie chodzi tu wyłącznie o życie moralne, ale i o owoce wiary. Przecież nie bez powodu św. Paweł wymienia owoce Ducha Świętego, a wśród nich miłość, radość, pokój ... czyli to, co ewidentnie widać. Bo czy naprawdę trudno nam uwierzyć, że bycie radosnym (nawet jeśli to wykracza poza nasze utarte normy zwyczajowe), jest OK. 

"Ewangelizacja od kuchni" - Odcinek 1

Kategoria: Znalezione w internecie

"Ewangelizacja od kuchni" to seria wywiadów, w których można poznać kulisy pracy w Pallotyńskiej Szkole Nowej Ewangelizacji. Goście kanału opowiadają nam o swoim życiu, powołaniu i ewangelizacji. W odcinku pierwszym o swoim powołaniu do ewangelizacji i posłudze w Szkole Nowej Ewangelizacji opowiada ks Krzysztof Kralka SAC. Moderator generalny ewangelizacyjnej wspólnoty Przyjaciele Oblubieńca oraz dyrektor Pallotyńskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji.

Duchowe Zamyślenie: VI Niedziela Wielkanocna (21.05.2017)

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie,
niech imię Twoje opiewa”.
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!

Człowiek boi się bezradności. Człowiek lęka się samotności. Wiele z podejmowanych przez nas działań, to wysiłek stawania się silniejszym. Niestety nie zawsze jesteśmy dość sini. Nie zawsze jesteśmy dość wytrwali i ufni. Wiemy, że w trudnościach warto mieć mocnego sojusznika, właściwe oparcie. Dlatego Jezus zapowiada Parakleta (obrońcę, pocieszyciela). To On - Duch Prawdy - uzdalnia nas do szczęśliwego i owocnego życia. Ta zapowiedź wypełni się w życiu uczniów w dniu Pięćdziesiątnicy, ale nas Duch chce napełniać nieustannie. Pragnijmy Go bardziej i więcej. 

Modlitwa pp. Franciszka w 100 lecie objawień w Fatimie

Kategoria: Maryjne

Witaj Królowo,
Błogosławiona Panno z Fatimy,
Pani Niepokalanego Serca,
ucieczko i drogo wiodąca do Boga!
Jako pielgrzym Światła, przychodzącego ku nam z Twoich rąk,
dziękuję Bogu Ojcu, że w każdym czasie i miejscu,
działa w ludzkiej historii;
jako pielgrzym Pokoju, który ogłaszasz w tym miejscu,
wychwalam Chrystusa, nasz Pokój,
i błagam o zgodę na świecie pomiędzy wszystkimi narodami;
jako pielgrzym Nadziei, którą ożywia Duch Święty,
przybywam jako prorok i posłaniec, aby obmywać stopy wszystkim, przy tym samym stole, który nas jednoczy.

Fundamentem nadziei jest miłość Boga do człowieka

Kategoria: Inspiracja papieska

"Nasz Bóg nie jest Bogiem nieobecnym, porwanym przez odległe niebo. Przeciwnie jest Bogiem „rozmiłowanym” w człowieku, który jest kochany tak czule, że Bóg nie potrafi się od niego oddzielić. My, ludzie jesteśmy zdolni do zrywania więzi i mostów. On natomiast nie. Jeśli nasze serca stygną, to Jego pozostaje rozpalone. Nasz Bóg jest zawsze z nami, nawet jeśli niestety my o Nim byśmy zapomnieli. 

(...) Nie przypadkiem wśród chrześcijańskich symboli nadziei znajduje się jeden, który bardzo mi się podoba, to znaczy kotwica. Wyraża ona, że nasza nadzieja nie jest ogólnikowa. Nie należy jej mylić ze zmieniającymi się uczuciami tych, którzy chcą udoskonalić sprawy tego świata w sposób nierealistyczny, opierając się jedynie na sile swojej woli. W istocie nadzieja chrześcijańska odnajduje swoje korzenie nie w atrakcyjności przyszłości, ale w pewności tego, co obiecał nam Bóg i czego dokonał w Jezusie Chrystusie.

pp. Franciszek, Katecheza środowa, 26.04.2017.