Formalności przedślubne w zarysie

Kategoria: Różności wielotematyczne

Formalności przedślubne w zarysie

- dostosowane do parafii św. Mikołaja w Grójcu

 [info: Parafia św. Mikołaja ]

"Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu".

Katechizm Kościoła Katolickiego Roz.3 Art.7 

INFO: [Czym jest małżeństwo?] [Kodeks Prawa Kanonicznego] [Obrzędy Sakramentu Małżeństwa]

FORMALNOŚCI: [->]: [Spisanie protokołu] [Ogłoszenie zapowiedzi] [Spisanie aktu ślubu lub wydanie licencji] [Ceremonia]  

INNE: [KURS PRZEDMAŁŻEŃSKI (katecheza przedślubna)] [PORADNIA ŻYCIA RODZINNEGO]

APPENDIX: [Muzyka na ślubie] [Kto jest parafianinem danej parafii?]

Czym jest małżeństwo?

Małżeństwo jest przymierzem między ochrzczonymi, mężczyzną i kobietą, którzy tworzą ze sobą wspólnotę życia i miłości, skierowaną na dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa (KPK, kan. 1055). Sam Bóg jest twórcą małżeństwa. Wpisane jest ono bowiem w samą naturę mężczyzny i kobiety, którzy wyszli z ręki Stwórcy (KDK 48). Małżeństwo nie jest więc instytucją czysto ludzką, ale pochodzi ono od Boga, który stwarza człowieka z miłości i do miłości (KKK 1604). Mężczyzna i kobieta są stworzeni wzajemnie dla siebie, aby tworzyć parę małżeńską. „Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swoją żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rdz 2, 24).

W Kościele łacińskim, sami małżonkowie jako szafarze łaski Chrystusa udzielają sobie nawzajem sakramentu małżeństwa. Swoją wolną i świadomą zgodę wypowiadają oni wobec Kościoła. W obrządku łacińskim małżeństwo zazwyczaj jest zawierane podczas Eucharystii. Słuszną bowiem jest rzeczą, aby małżonkowie przypieczętowali swoją zgodę na wzajemne oddanie się sobie przez dar własnego życia, jednocząc się z Ofiarą Chrystusa, uobecnioną w Eucharystii. Małżonkowie powinni przygotować się do zawarcia małżeństwa przez przyjęcie sakramentu pokuty (KKK 1621-1624).

KPK (Kodeks Prawa Kanonicznego)

Kan. 1055 § 1. Małżeńskie przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury do dobra małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.

§ 2. Z tej racji między ochrzczonymi nie może istnieć ważna umowa małżeńska, która tym samym nie byłaby sakramentem.

Kan. 1056. Istotnymi przymiotami małżeństwa są jedność i nierozerwalność, które w małżeństwie chrześcijańskim nabierają szczególnej mocy z racji sakramentu.

Kan. 1058. Małżeństwo mogą zawrzeć wszyscy, którym prawo tego nie zabrania.

Kan. 1059. Małżeństwo katolików, chociażby tylko jedna strona była katolicka, podlega nie tylko prawu Bożemu, lecz także kanonicznemu, z zachowaniem kompetencji władzy państwowej odnośnie do czysto cywilnych skutków tegoż małżeństwa.

Małżeństwo w KKK i KPK:

Katechizm Kościoła Katolickiego: Sakrament małżeństwa (KKK 1601-1666)  Kodeks Prawa Kanonicznego: Małżeństwo (kanony 1055-1165)

Obrzędy Sakramentu Małżeństwa: 

 Ceremonia ślubna w języku polskim: Obrzędy sakramentu małżeństwa.
 Czytania w języku polskim (do wyboru): Liturgia Słowa.
 Ceremonia ślubna w języku angielskim poza Mszą (outside of Mass): The Rite of Marriage.
 Czytania w języku angielskim: Liturgy of the Word.

FORMALNOŚCI

Na początku należy skontaktować się z parafią w celu ustalenia daty ślubu. W sytuacjach "niejasnych" decyzję podejmuje proboszcz parafii.

Liturgia zawarcia związku małżeńskiego odbywa się w parafii jednego z narzeczonych. Jeśli oboje narzeczeni nie zamieszkują w naszej parafii a mają pragnienie zawrzeć małżeństwo w naszym kościele, zobowiązani są przedłożyć zgodę z parafii jednej ze stron (substytucja). Wtedy kancelaria naszej parafii załatwia formalności związane ze ślubem. Jeśli narzeczeni załatwiają wszystkie formalności w swoich parafiach, a w naszym kościele ma miejsce jedynie obrzęd zaślubin, należy przedłożyć dokument potwierdzający ten fakt (licencja).

Warunkiem zawarcia małżeństwa jest ukończenie zarówno przez narzeczonego jak i przez narzeczoną 18 lat. Młodsi muszą uzyskać stosowną zgodę sądu i Kurii biskupiej.

I Krok – Spisanie protokołu

Obydwoje narzeczeni (nupturienci) zgłaszają się na ok. 3 miesiąca przed planowaną datą zawarcia sakramentu małżeństwa do kancelarii parafialnej w celu spisania protokołu (prosimy uprzednio o kontakt z kancelarią celem ustalenia terminu z księdzem). Protokół przedślubny spisuje się w parafii zamieszkania* narzeczonej lub narzeczonego.

* (UWAGA): Czasem to jest niejasne. Kiedy ksiądz pyta o parafię zamieszkania, chodzi mu o tę parafię, na terenie której obecnie fizycznie mieszka narzeczony lub narzeczona. Nie interesuje go zatem parafia pochodzenia (np. gdzie był chrzest czy Pierwsza Komunia). Nie interesuje go też meldunek, np. że jest jeszcze zameldowany u rodziców a mieszka w innym miejscu. Na dole notki informacja: [Kto jest parafianinem danej parafii?].

Dokumenty potrzebne do spisania protokołu:

• świadectwa chrztu do ślubu *(z adnotacją: „Brak adnotacji o zawarciu sakramentu małżeństwa”) – ważne 3 miesięcy od daty wydania. Świadectwa należy pobrać z parafii chrztu (ważne: te 3 m-ce liczymy momentu spisania protokołu);
• świadectwa bierzmowania (bierzmowanie może być również odnotowane na metryce chrztu);
• dowody osobiste narzeczonych;
• zaświadczenie o ukończonym kursie przedmałżeńskim akceptowane na terenie Archidiecezji Warszawskiej;
• zaświadczenie o odbytych trzech spotkaniach w Poradni Małżeńskiej;
• dodatkowo, jeśli żadne z narzeczonych nie mieszka na terenie naszej parafii wymagana jest z parafii zamieszkania jednego z narzeczonych SUBSTYTUCJA – zezwolenie na załatwienie wszystkich formalności przedślubnych poza parafią zamieszkania narzeczonych oraz zgoda na asystowanie przy zawieraniu małżeństwa;
• świadectwa katechizacji z ostatniej ukończonej klasy;
• Narzeczeni powinni przypomnieć sobie rok i parafię Pierwszej Komunii świętej.
• „Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa”** z Urzędu Stanu Cywilnego, na podstawie którego można zawrzeć tzw. „konkordatowy” związek małżeński, zaświadczenie jest ważne 6 miesięcy od daty wydania (ważne: dzień ślubu musi się zmieścić się w tych 6 miesiącach, inaczej dokument zostanie nieprzyjęty w USC - stąd nie watro zgłaszać się po to zaświadczenie za wcześnie). Uzyskanie zaświadczenia jest możliwe w dowolnie wybranym Urzędzie Stanu Cywilnego w Polsce. Dokumenty niezbędne do uzyskania zaświadczenia: do wglądu - dowody osobiste lub paszporty; wniosek wypełniany na stanowisku obsługi. Jest opłata skarbowa.
• Wdowiec lub wdowa muszą mieć metrykę zgonu współmałżonka (akty zgonu) poprzedniego małżonka. Rozwodnicy nieposiadający kościelnego stwierdzenia nieważności małżeństwa nie mogą zawrzeć związku małżeńskiego w Kościele. Na ślub z osobą nieochrzczoną lub niewierzącą potrzebna jest dyspensa, którą może wydać biskup.
• Jeżeli kandydaci zawarli już małżeństwo w USC, okazują stosowny dokument.

 Do spisania protokółu kanonicznego konieczna jest obecność obojga narzeczonych.

Uwaga: * Prosimy sprawdzić zgodność świadectwa chrztu z danymi z aktu urodzenia (szczególnie ilość imion, imiona rodziców). Jeśli są rozbieżności – poprawki w akcie chrztu dokonuje parafia chrztu na postawie aktu urodzenia z USC.

Uwaga 2: * Dane z obu dokumentów tj. aktu chrztu (a później ewentualnie licencji) i zaświadczeń o stanie wolnym, muszą być identyczne.

Osoba zawierająca związek z osobą innego wyznania winna - poprzez parafię - uzyskać stosowną dyspensę z Kurii. Osoba innego wyznania musi podpisać oświadczenie, że nie będzie utrudniała wyznawania wiary katolickiej i nie będzie przeszkadzała w katolickim wychowaniu dzieci.

Narzeczeni odbywają dwie spowiedzi przedślubne – pierwsza na początku przygotowań, druga w przeddzień ślubu. Na początku ostatniego tygodnia przed ślubem zgłaszają się do kancelarii na rozmowę z duszpasterzem i spisują akt małżeński podając dane osobowe swoje oraz świadków ślubu. 

IV Synod AW: ->

II Krok – Ogłoszenie zapowiedzi

Po spisaniu protokołu są ogłaszane dwie zapowiedzi w parafiach zamieszkania narzeczonych. Podstawą do głoszenia zapowiedzi jest protokół przedślubny. Jeśli narzeczeni zamieszkują poza naszą parafią, otrzymują pisemną prośbę o ogłoszenie zapowiedzi, którą po ogłoszeniu zapowiedzi muszą odebrać i dostarczyć do naszej kancelarii parafialnej najpóźniej w dniu spisania aktu ślubu.

Prosimy jedno z Narzeczonych o zgłoszenie się do kancelarii parafialnej wraz z prośbą o ogłoszenie zapowiedzi otrzymaną od księdza, który spisywał protokół przedmałżeński. Zapowiedzi są głoszone przez dwie kolejne niedziele w czasie Mszy św. o godz. 12.30 (są odczytywane przed ogłoszeniami duszpasterskimi). Po ogłoszeniu zapowiedzi prosimy o zgłoszenie się do kancelarii parafialnej celem odbioru w/w dokumentu.

Teraz warto odbyć spowiedź przedślubną (pierwsza – po spisaniu protokółu przedślubnego, druga – przed ślubem), tak aby w czasie ślubu być w stanie łaski uświęcającej i przyjąć Komunię Świętą. O tym, że jest to spowiedź przedślubna, należy powiadomić spowiednika na początku spowiedzi. Jeśli narzeczeni żyją w sytuacji nieuporządkowanej obowiązuje ich tylko druga spowiedź przed ślubem.

-> [Rachunek sumienia dla narzeczonych (propozycja I)] lub [Rachunek sumienia dla narzeczonych (propozycja II)] lub [Rachunek sumienia dla narzeczonych (propozycja III)].

III Krok – Spisanie aktu ślubu lub wydanie licencji do parafii, gdzie odbędzie się ślub

Akt ślubu jest spisywany wraz z narzeczonymi i świadkami w kancelarii parafialnej w tygodniu poprzedzającym ślub. Jeśli świadkowie nie mogą przybyć razem z narzeczonymi, narzeczeni przynoszą ze sobą dane świadków: imiona, nazwisko, wiek, wyznanie, adres zamieszkania. Nie wymagamy żadnych zaświadczeń od świadków. W takim przypadku świadkowie podpisują dokumenty w zakrystii 15 minut przed ślubem. Świadkami sakramentu małżeństwa mogą być jedynie osoby pełnoletnie. Przed podpisaniem dokumentów świadkowie okazują dowody osobiste.

Jeśli narzeczeni biorą ślub w innej parafii, po ogłoszeniu zapowiedzi, otrzymują wymagany do tego dokument, tzw. LICENCJĘ, którą wraz z dokumentami z USC (i kartkami od spowiedzi) dostarczają do parafii, gdzie odbędzie się ślub. W tamtejszej parafii spisują akt ślubu oraz podpisują wraz ze świadkami stosowne dokumenty.

IV Krok –  Ceremonia

Sakramentu małżeństwa udzielają sobie narzeczeni nawzajem, ksiądz jest urzędowym świadkiem potwierdzającym i błogosławiącym zawarcie związku małżeńskiego. W dniu ślubu około 15-20 minut przed uroczystością, Młoda Para i świadkowie udają się do zakrystii kościoła w celu podpisania dokumentów. Świadkowie zobowiązani są do okazania dowodu tożsamości. Świadkowie muszą być pełnoletni, bez względu na narodowość i wyznanie. Jeśli ślub odbywa się w czasie Mszy św. wypada – jeśli są ludźmi wierzącymi – by przystąpili wraz z nowożeńcami do Komunii św. Narzeczeni, którzy zawierają sakrament małżeństwa w piątek winni zadbać o uzyskanie dyspensy od wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Dyspensy udziela ks. Proboszcz.

Tuż przed ślubem świadkowie dostarczają do zakrystii obrączki oraz kartki potwierdzające odbycie dwóch przedślubnych spowiedzi przez narzeczonych.

Wykonywanie zdjęć, nagrywanie, filmowanie czy używanie dodatkowego oświetlenia podczas ślubu powinno być wcześniej uzgodnione z Ks. Proboszczem lub z kapłanem przewodniczącym ceremonii ślubnej.

Foto-Dron!!! - Uwaga, w Grójcu, z powodu bliskości Aresztu Śledczego, jest zakaz używania dronów. Można z tego powodu mieć poważne nieprzyjemności lub konsekwencje karne. Zgodę na użycie drona w okolicy Aresztu należy uzyskać u dyrekcji Aresztu.

Życzenia powinno się przyjmować przed kościołem a w razie niepogody w kruchcie kościoła pamiętając o godności i świętości miejsca oraz o ewentualnych, kolejnych celebracjach liturgicznych odbywających się w tym czasie w świątyni.

Narzeczeni mogą (nie muszą) wybrać sobie czytania, które są przewidziane w obrzędzie małżeństwa. Obok zamieszczam link do strony z wyborem tych czytań: https://www.biblijni.pl/czytania_slubne/. Jeżeli ślub ma odbywa się w uroczystość kościelną lub niedzielę, to wtedy czytania, jak i formularz, brany jest z uroczystości. Można jednak wtedy jedno czytanie wziąć z obrzędów małżeństwa, Natomiast w Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zesłanie Ducha Świętego, Objawienie, Wniebowstąpienie, Boże Ciało i we wszystkie uroczystości obowiązujące - wszystkie czytania są z uroczystości.

Zwracamy się z gorącą prośbą, aby po ślubie nie obsypywać nowożeńców ryżem, ponieważ jest to pokarm, który należy uszanować, a w tych sytuacjach jest on zawsze deptany (dodatkowo przyciąga gołębie). Prosimy także nie obsypywać konfetti, monetami, sztucznymi płatkami kwiatów oraz innymi przedmiotami, które zaśmiecają obejście wokół kościoła. Zadbajmy o to, aby wokół naszej świątyni było zawsze czysto.

KURS PRZEDMAŁŻEŃSKI /Katecheza  przedślubna/

Katechezy przedślubne są bardzo ważnym, obowiązkowym elementem przygotowania bezpośredniego do sakramentu małżeństwa i każda para decydująca się na zawarcie małżeństwa w Kościele katolickim jest zobowiązana do ich odbycia. W katechezach Narzeczeni uczestniczą wspólnie. Obowiązek uczestnictwa dotyczy również osób niewierzących, niekatolików, nieochrzczonych i wyznawców innych religii, które chcą zawrzeć małżeństwo kanoniczne z katolikiem. Istnieje kilka rodzajów katechez, spośród których narzeczeni mogą wybrać odpowiednią dla siebie formę. Katechezy skierowane są do narzeczonych, którzy pragną dobrze przygotować się do małżeństwa sakramentalnego.

IV Synod AW:

Zobacz: http://tmoch.net/

Arch Wwa: https://archwwa.pl/dla-narzeczonych/kursy-przedmalzenskie/

Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli chodzi o kursy proponowane w sieci. Większość, jeśli nie są prowadzone przez podmioty diecezjalne czy parafie, nie jest honorowana. Warto więc zawczasu upewnić się, że dany kurs przekazuje naukę katolicką i jest akceptowany jako forma bezpośredniego przegotowania do zawarcia sakramentu małżeństwa. Przy wątpliwościach warto zapytać wydział Kurii odpowiedzialny za koordynowanie przygotowania do małżeństwa.

Np. info za wdr.diecezja.pl: "Zaświadczenie ukończenia internetowego kursu przedmałżeńskiego organizowanego na platformie nauki.pl nie jest ważne w Archidiecezji Krakowskiej, podana na stronie nauki.pl informacja o tym, że zaświadczenie jest akceptowane przez większość parafii jest nadużyciem i wprowadza w błąd narzeczonych."

PORADNIA ŻYCIA RODZINNEGO

IV Synod AW:

Poradnia życia rodzinnego obejmuje 3 spotkania indywidualne z każdą parą narzeczonych.

Spotkania, po wcześniejszym, telefonicznym umówieniu (preferowany sms) odbywają się w pierwsze i trzecie czwartki miesiąca w godz. 18:00-20:00 w sali ks. Piotra Skargi (pod przedszkolem [zob. mapka]).

Na spotkania należy umawiać się z p. Anną Rosłoniec (doradcą życia rodzinnego.) pod nr tel. 514 756 865.

Parafia św. Mikołaja w Grójcu -> Zobacz: http://tmoch.net/

Arch Wwa: https://archwwa.pl/poradnie-rodzinne-wg-parafii/

APPENDIX

Muzyka na ślubie

Ślub odbywa się podczas Mszy świętej, więc obowiązują podczas niego kościelne przepisy liturgiczne, takie same jak na każdej innej Mszy. Aktualne zasady są opisane w Instrukcji KEP o muzyce kościelnej (link: https://episkopat.pl/instrukcja-konferencji-episkopatu-polski-o-muzyce-koscielnej).

Oczywiście narzeczeni mają prawo do zgłoszenia swoich propozycji muzycznych – tak samo jak mogą wybrać czytania liturgii słowa, modlitwę powszechną, wybrać swoją dekorację kościoła itd., i jest to zarówno godne pochwały, jak i zrozumiałe, skoro zależy im na tym, żeby cała celebracja odbyła się pięknie zgodnie z ich preferencjami, często we współudziale bliskich, przyjaciół lub znajomych. Ostatecznie decyzję co do repertuaru podczas Mszy świętej z udzieleniem sakramentu małżeństwa podejmuje organista parafialny, jako osoba odpowiedzialna za całokształt muzyki w miejscowym kościele, niezależnie, czy jest wykonawcą w trakcie uroczystości, czy robi to ktoś inny.

Co do zasady, podczas Mszy świętej można wykonywać jedynie śpiewy zatwierdzone przez odpowiednie władze kościelne, zamieszczone w śpiewnikach liturgicznych, w Polsce jest to Śpiewnik Siedleckiego, albo w innych wykazach (w naszym przypadku: aneksy do Zarządzenia Metropolity Warszawskiego z 31.01.2017, można je pobrać TUTAJ [aneks 1] i TUTAJ [aneks 2] ).

W drodze wyjątku możemy pozwolić na niektóre śpiewy, nie będące w ww. źródłach, ale spełniające kryteria melodii i tekstu (upraszczając: nie wystarczy, żeby w utworze pojawiło się słowo „Bóg” lub „miłość”, żeby dany utwór, dobry i pożyteczny np. na pielgrzymce, w katechezie czy na koncercie, nadawał się użytku liturgicznego). Nie mogą to być piosenki religijne, albo utwory swoim charakterem nawiązujące do muzyki świeckiej (w tym covery piosenek, z przerobionym tekstem quasi religijnym). Ocena takiego śpiewu należy do organisty.

Oprócz tego możliwe jest wykonanie utworów należących od lat do skarbca muzyki sakralnej, takich jak któreś opracowanie Ave Maria, Panis angelicus, Ave verum itd. Dozwolona jest także muzyka instrumentalna (na organach lub z towarzyszeniem innych instrumentów), jednak należy także pamiętać o tym, żeby nie wszystkie utwory podczas Mszy były instrumentalne lub wykonywane przez solistę – tak, aby umożliwić wiernym czynne uczestnictwo w śpiewie.

Odpowiadając na najczęściej zadawane pytania co do śpiewu i muzyki podczas Mszy świętej warto pamiętać, że:

1. Msza święta jest Pamiątką Ostatniej Wieczerzy, Męki i śmierci Chrystusa na krzyżu. Śpiewy i utwory towarzyszące Liturgii muszą odpowiadać jej sacrum, być skierowane ku Bogu, a nie ku ludziom oraz odpowiadać treścią konkretnemu obrzędowi, któremu towarzyszą.

2. Śpiewy i utwory wykonywane podczas Mszy świętej muszą posiadać zezwolenie władz kościelnych do ich użycia podczas liturgii, tzw. Imprimatur (podstawa prawna: Instrukcja o muzyce w świętej liturgii Musicam sacram z dnia 5.03.1967 roku, Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej z dnia14.10.2017 r.). Prawnie wykluczone jest używanie w trakcie Liturgii Mszy świętej jakichkolwiek piosenek liturgicznych (!) i piosenek o tematyce religijnej (!), utworów muzyki popularnej, biesiadnej, filmowej, baśniowej, itp., które – oprócz tego, że takiego zezwolenia nie posiadają – to swoją treścią, charakterem i przeznaczeniem nie nadają się do wykonania podczas Liturgii.

3. Do użycia podczas Liturgii jest repertuar chorału gregoriańskiego (który jest pierwszym i podstawowym śpiewem liturgicznym Kościoła rzymskokatolickiego) oraz tradycyjnych (również nowych) polskich pieśni kościelnych posiadających Imprimatur. Dopuszcza się zastąpienie niektórych pieśni utworami instrumentalnymi lub wokalno-instrumentalnymi z kręgu tzw. muzyki wysokiej (nieszczęśliwie nazwanej kiedyś „poważną”) – np. w czasie Przygotowania darów i Uwielbienia – na określonych zasadach.

4. Instrumentem akompaniującym do liturgii są organy; dopuszcza się udział instrumentów dętych i smyczkowych (z wyłączeniem instrumentów typowych dla muzyki rozrywkowej, np. fortepianu, syntezatora-keyboardu, saksofonu, gitar, perkusji).

5. Muzyka w liturgii musi być wykonywana „na żywo”, niedopuszczalne jest odtwarzanie jej z urządzeń audiowizualnych i nośników elektronicznych.

Utwory podczas Mszy świętej z sakramentem małżeństwa (z propozycjami):

1. Przed liturgią – najlepiej muzyka instrumentalna
2. Na wejście – śpiew, pieśń związana tematycznie z celebracją (np. Przykazanie nowe daję wam, Gdzie miłość wzajemna i dobroć, Pod Twą obronę, któraś z pieśni ślubnych solo)
3. Na przygotowanie darów – śpiew pieśni j.w., może być bardziej eucharystyczna lub psalmiczna, np. Czego chcesz od nas Panie, Wszystko Tobie oddać pragnę); może też być muzyka instrumentalna
4. Na Komunię – pieśń eucharystyczna lub taka jak wyżej
5. Po Komunii – pieśń uwielbienia lub muzyka instrumentalna
6. Na zakończenie – śpiew z prośbą o błogosławieństwo/opiekę, któryś z kanonów Taize (Bóg jest miłością, Pan jest mocą swojego ludu), pieśń do Matki Bożej (Zdrowaś Maryja, Maryjo ja Twe dziecię)
7. Na wyjście z kościoła – utwór instrumentalny, tradycyjnie któryś z tzw. marszów weselnych, albo improwizacja organowa (wirtuozowska)

Prosimy więc o odpowiednio wczesny kontakt z organistą, w celu uzgodnienia takich propozycji z ich możliwościami oraz przepisami liturgicznymi. Prosimy, w celu uniknięcia nieporozumień i z troski o rzeczywiste piękno liturgii, aby to narzeczeni zwrócili się najpierw w tej sprawie do organisty, i ewentualnie dopiero później umawiali się z osobami z zewnątrz.

Jeśli na Mszy ślubnej mają być obecni muzycy (wokaliści lub instrumentaliści) z zewnątrz, a organista parafialny ma im akompaniować, to jest w zwyczaju – szczególnie gdy wiąże się to z dodatkową próbą i dostosowaniem kwestii technicznych – dodatkowe wynagrodzenie dla organisty.

Kto jest parafianinem danej parafii?

ks. Bartłomieja Pergoła, notariusz Warszawskiej Kurii Metropolitalnej

Wystarczy mieszkać powyżej 3 miesięcy na terenie danej parafii, by zostać jej członkiem tymczasowo, a w przypadku pobytu powyżej 6 miesięcy – na stałe. Związek danej osoby z parafią określa prawo kanoniczne. „Nie jest brany pod uwagę adres zameldowania ani parafia, z której wierny pochodzi. Jeśli wierny należy do duszpasterstwa specjalistycznego, np. akademickiego, o ile jest w nie zaangażowany,  bądź duszpasterstwa ordynariatu wojskowego to w sprawach sakramentalnych może zwracać się np. do księży sprawujących posługę m.in. w kościele akademickim lub duszpasterstwie wojskowym”.

Dopuszcza się sytuację, w której ktoś zamieszkuje tylko kilka dni w danym miejscu, ale ma zamiar pozostać na dłużej niż pół roku – może być wtedy traktowany jako parafianin, mimo że ten zamiar może się nie zrealizować. „Wystarczy, że ktoś dopiero się przeprowadził, ale chce zostać w danym miejscu na dłużej (np. kupił mieszkanie) może być traktowany jako członek danej wspólnoty parafialnej”. Jednocześnie należy pamiętać, że przynależność do parafii jest czymś innym niż faktyczne związanie się z nią.

Zaleca się wiernym, by po przeprowadzce zgłosili się do kancelarii parafialnej i poinformowali księdza, że od tego czasu będą mieszkać na jej terenie. Dobre maniery nakazują, by ktoś, kto czuje się związany z Kościołem i chce być z nim identyfikowany przedstawił się księdzu odpowiedzialnemu za funkcjonowanie parafii. Nie jest to obowiązkiem wiernych, ale może zapobiec pewnym problemom w przyszłości, np. w sytuacji gdy będzie chciał ochrzcić dziecko, zostać rodzicem chrzestnym (gdyż może dojść do nieporozumień). Pojawią się pytania o związek z parafią, uczestnictwo we Mszy św. i udział w wizycie duszpasterskiej. Nie da się łatwo stwierdzić, gdy ktoś niedawno się przeprowadził, czy dana osoba utrzymuje związek z Kościołem. Dla uniknięcia takiej sytuacji warto wcześniej zasygnalizować swoją obecność w parafii.

A co, jeśli ktoś praktykuje w innym kościele? Ma do tego prawo, ale musi zadbać o to, żeby istniał związek z parafią, w której mieszka. Bowiem w momencie, gdy potrzebne będzie załatwienie jakiejś sprawy w kancelarii parafialnej, nie będzie mógł się zwrócić do parafii praktyk religijnych, ale do parafii zamieszkania. Może wówczas dojść do komplikacji tylko dlatego, że ktoś zaniedbał tę sprawę – stwierdza duchowny.Nie jest konieczne informowanie proboszcza o wyprowadzeniu się, bo zweryfikuje to wizyta kolędowa. Ksiądz zapuka do drzwi i zorientuje się, że te osoby już tam nie mieszkają.

Można praktykować gdzie się chce, ale ważne jest, by zadbać i potwierdzić kontakt z parafią, na terenie której się przebywa. Ludzie coraz częściej zmieniają miejsce zamieszkania. Następują zmiany, ale zdarzają się także nadużycia i oszustwa, przez co księża coraz bardziej weryfikują, kto faktycznie jest parafianinem.

Tekst pochodzi ze strony: http://archwwa.pl/aktualnosci/zmieniasz-miejsce-zamieszkania-zadbaj-o-kontakt-z-nowa-parafia/

Co mówi na ten temat Kodeks Prawa Kanoniczego:

Kan. 515

§ 1. Parafia jest określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi.

Kan. 518

Z zasady ogólnej parafia powinna być terytorialna, a więc obejmująca wszystkich wiernych określonego terytorium. Gdzie jednak jest to wskazane, należy tworzyć parafie personalne, określone z racji obrządku, języka, narodowości wiernych, jakiegoś terytorium, albo z innego jeszcze powodu.

Kan. 102

§ 1. Zamieszkanie stałe nabywa się takim przebywaniem na terytorium jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam na stałe, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo trwało przez pełnych pięć lat.

§ 2. Tymczasowe zamieszkanie nabywa się przez takie przebywanie na terenie jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam przynajmniej przez trzy miesiące, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo przedłużyło się rzeczywiście do trzech miesięcy.

§ 3. Stałe lub tymczasowe zamieszkanie na terenie parafii nazywa się parafialnym; na terenie diecezji – chociażby nie w parafii – diecezjalnym.

Kan. 107

§ 1. Zarówno przez zamieszkanie stałe jak i tymczasowe, każdy uzyskuje własnego proboszcza oraz ordynariusza.

Wnioski z powyższego zestawienia Kanonów:

Prawo Kanoniczne nie posługuje się pojęciem „zameldowania”. Przynależność do parafii zależy od „zamieszkania” czyli faktycznego przebywania na terytorium parafii. Dlatego w zwykłej sytuacji, wszelkie formalności dotyczące udzielania sakramentów chrztu, I Komunii św., bierzmowania, małżeństwa oraz celebracji pogrzebu katolickiego są prowadzone zgodnie z przepisami Prawa Kanoniczego czyli wg zamieszkania w parafii. Stąd bardzo ważna jest obecność wiernych podczas wizyty duszpasterskiej, jako potwierdzenie przebywania na terytorium parafii. Dobrym obyczajem jest, że nowi mieszkańcy naszej parafii zgłaszają w kancelarii fakt swojego zamieszkania.

Źródła:

• https://parafiaswkazimierza.pl/sakramenty/malzenstwo/
• https://swmikolaj-grojec.pl/sakramenty/malzenstwo/
• inne