Oto wielka tajemnica wiary (Boże Ciało).

Kategoria: W świecie ducha

Utworzono: niedziela, 07, czerwiec 2020 11:25

Przygotowanie na Uroczystość
Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.

"Każdy krok ku świętości, każde działanie podjęte dla realizacji misji Kościoła, każda realizacja programów duszpasterskich winny czerpać potrzebną siłę z tajemnicy eucharystycznej i ku niej się kierować jako do szczytu. W Eucharystii mamy Jezusa, Jego odkupieńczą ofiarę, mamy Jego zmartwychwstanie, mamy dar Ducha Świętego, mamy adorację, posłuszeństwo i umiłowanie Ojca. Jeżeli zaniedbamy Eucharystię, jak będziemy mogli zaradzić naszej nędzy?" (za: św. Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharystia nr 60)

Eucharystia to sakrament obecności i mocy Boga, znak nierozerwalnego przymierza miłości między Bogiem a człowiekiem, tajemnica mająca siłę odmienić ludzkie życie, rzeczywistość skłaniająca do dziękczynienia i uwielbienia. Jedyny pokarm, który nie jest rzeczą. W sposób szczególny objawia się w każdej Mszy Św., kiedy przytulamy się do Jezusowego serca na Ostatniej Wieczerzy a jednocześnie stajemy pod krzyżem, gdzie dokonuje się nasze odkupienie. Ale skoro jest to sakrament Bożej obecności, działania i mocy to daje nam możliwość doświadczyć całego piękna historii zbawienia.

[Odpust zupełny za udział w procesji eucharystycznej]
Modlitwy:  -> [na Boże Ciało]

"Uroczystość Bożego Ciała jest tajemnicą zauroczenia Chrystusem i przekształcania w Niego. Jest też szkołą konkretnej miłości, cierpliwej i ofiarnej, jak Jezusa na krzyżu" - Papież Franciszek

Dobry początek

Ucałowanie ołtarza - oddanie czci Chrystusowi, ale również serdeczne pozdrowienie Przyjaciela w imieniu wspólnoty. Ołtarz - najpierw widzę, później dotyk i pocałunek.To tak jak spotkanie z ukochaną. Spotykam Chrystusa i jego Oblubienicę. Kościół w krzyżu Jezusa zawsze widzi ołtarz, na którym Syn Boży dokonał zbawienia świata.

Znak miłości.

W czyje imię gromadzimy się na Eucharystii? Czy to jedynie nasz wybór i inicjatywa? Znak krzyża na początek wszystko porządkuje. Stanięcie na początku Mszy w prawdzie przed Bogiem z prośbą o przebaczenie to pierwszy dar płynący z Krzyża. Kreśląc znak krzyża na swoim ciele prosimy, aby Bóg ogarnął na całych. Każda Msza zaczyna się znakiem krzyża i znakiem krzyża (błogosławieństwem) się kończy. Mówiąc na początku Mszy "W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego", przyznaję się do tego, że od chrztu moje życie jest ukryte w Bogu. Bez Boga ani do proga ... Znak krzyża otwiera nas na inną rzeczywistość. Rozpoczynając Mszę wchodzę w wewnętrzne życie Boga, by przyjąć Boże Ciało i złączyć się z Nim. Robiąc znak krzyża wypowiadam imiona Boga. Wtedy pryska anonimowość. Nie wielbię zatem pewnej mocy - lecz Boga, którego znam „z imienia".

Wspólnota.

Kiedy kapłan rozkłada ręce i mówi Pan z Wami - wyobraża Chrystusa mówiącego: "Witaj. Dobrze, że jesteś. Zapraszam Cię na ucztę". Pozdrowienie na początku Mszy św. oznajmia uczestnikom, że w kościele nie są sami, ale Bóg jest obecny wśród nich. "Pan z wami" to najpiękniejsze słowo dla samotnych - nie jestem sam, jestem z innymi i nie jesteśmy sami - z nami jest Bóg.

Słucham i jestem wysłuchany.

Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych (Mt 4, 4b). "Słuchaj Izraelu" to najważniejsze przykazanie. Poszukujemy słowa, które nas nie zawiedzie, to SŁOWO BOGA. Ze słuchania rodzi się bowiem i wiara, i ofiara, tzn. miłość. Miłość do Chrystusa obecnego pod postacią Chleba i Wina, zaczyna się od wierności Jego Słowu. Gdy w czasie liturgii czytane jest Słowo Boże to tak jakby sam Bóg przemawiał do swego ludu, a Chrystus, obecny w swoim słowie, zwiastuje Ewangelię. Liturgia Słowa to nie monolog, ale mój dialog z Bogiem. Nie wystarczy słuchać - trzeba odpowiedzieć. Słowo też może stać się Pokarmem, który można smakować i Nim się nasycić. Słowo Boga objawia Prawdę, jaka nadaje wieczny sens życiu człowieka.

Bóg rzekł i stało się. Słowem stworzył świat. Dziś to samo Słowo wypowiada w czasie każdej Mszy św. Ono ma moc przemieniać nas!

Dziękuję.

Dlatego pierwszym słowem i postawą, która kojarzy się z Eucharystią, to słowo "dziękuję". Słowo EUCHARYSTIA przypomina, że zawsze jest za co dziękować Bogu. Chociażby za to, że Jezus jest z nami w Najświętszym Sakramencie. To nie Bóg ma dziękować mi za przyjście, ale ja Jemu za dar Eucharystii, bo jeśli Bóg z nami, to dobra w naszym życiu jest zawsze więcej niż zła. W Eucharystii dziękujemy Bogu za Jego Miłość "aż do końca" - to również szkoła przyjmowania darów od Niego. Masz problem z wdzięcznością? Zatrzymaj się przypatrz jak Bóg działa w Twoim życiu.

Dar

Msza Św. to prawdziwa ofiara: Ciało wydane, Krew przelana. Większego dowodu miłości już nie ma. Od każdego z nas zależy czy uwierzę i przyjmę. Ofiara nie polega na tym, że zabierzesz coś sobie, by dać to Bogu. Chodzi o to, byś powiedział: „Oddaję Ci siebie całego Panie”. Razem z chlebem i winem składamy na ołtarzu pracę, cierpienie, miłość, nadzieję i nas samych, aby Bóg to wszystko przemienił. Jezus uczy nas ofiary z siebie dla innych. To nadaje sens naszemu życiu.

Komunia - zjednoczenie

"Kto z kim przestaje, takim się staje". Głodny? Spragniony? Komunia oznacza zjednoczenie z samym Bogiem! Jak celnik z Kafarnaum, nie jesteś godzien. A jednak Pan przychodzi do Ciebie. Bierzcie i jedzcie... pijcie ... to nie oferta z karty dań. Przyjąć Eucharystię to radować się Bogiem, który staje się moim życiem. Chrystus w komunii daje się nam cały. To wezwanie, aby odpowiedzieć Mu tym samym. Komunia przypomina, że wiara to głębokie zjednoczenie z Jezusem, który daje nam siebie. Szukasz cudu? Idź na Eucharystię ...

Droga - świadectwo

Wychodząc z Jezusem obecnym w Eucharystii, zapraszamy Go do naszej codzienności. Niech Eucharystia będzie w centrum naszego życia dziś i na wieki!

W temacie rozważanie z boska.tv

"Zatem, podczas gdy pokarm dla ciała jest przyswajany przez nasz organizm i przyczynia się podtrzymania go przy życiu, w przypadku Eucharystii mamy do czynienia z innym Chlebem: to nie my go przyswajamy, ale on nas przyswaja, tak że stajemy się podobni do Jezusa Chrystusa, stajemy się członkami Jego ciała, jednoczymy się z Nim. Ten moment jest decydujący."

Benedykt XVI