Modlitwa duszy tęskniącej do Boga.

Kategoria: Stare modlitewniki

Modlitwa duszy tęskniącej do Boga.

Wyznawam przeciwko sobie nieprawość moją; wyznam przed Tobą Panie! wielką niemoc moją. Boże miłosierdzia! Wspomożycielu dusz, racz wejrzeć litościwie na trudy i ucisk mój, która upadam nieustannie z ułomności mojej, i walczyć naprzeciw niej nie umiem. W Tobie jedynym moc moja, i męstwo moje; Ty sam dla duszy mojej nieprzełomną tarczą przeciw zgubnym żądzom i myślom zdradliwym, na które okrom Ciebie, nie mam znikąd siły i pomocy. Jakże mogłabym życiem nazwać to życie, które rodzi tyle śmierci i zguby! Utwierdź mnie, o Panie! laską i mocą niebieską. Daj mi, najłaskawszy Jezu! w Tobie samym spocząć nad wszelkie stworzenie, nad wszelką piękność i zdrowie, nad wszelką zamożność i cześć, nad wszelką godność i potęgę, nad wszelką mądrość i naukę, nad wszelką chwalę i sławę, nad wszelką słodycz i pociechę, nad wszelką nadzieję i obietnicę, nad wszystkie mocy i trony, nad wszystko widome i niewidome, nad wszystko, czym Ty sam, Boże mój i Panie mój! nie jesteś. Ty bowiem jeden nie mogący z niczym być zrównany, sam najlepszy, najwyższy, najdoskonalszy, najprzemożniejszy, którego chwały i wielmożności nie objąć i godnie uwielbić nie zdoła. O Przenajświętszy Oblubieńcze mój, Jezu Chryste, miłośniku najczystszy, panujący nad wszelkim stworzeniem! któż mi da skrzydeł prawdziwej wolności do odpocznienia w Tobie! kiedyż mi zupełnie dopuszczono będzie widzieć i poznać, jak słodkim jesteś, Boże mój, kiedyż się całkowicie w Tobie zanurzę, abym żyjąc miłością Twoją niebieską, nie czuła i nie miała nic innego na myśli oprócz Ciebie samego, Boże mój. Teraz często wzdycham i jęczę, a tęsknotę i pragnienie moje z żałością dźwigam: bo od Ciebie, miłości i światłości mojej, rozłączona jestem, wydana błędom i burzom, sieroctwu, walkom i niebezpieczeństwom życia. Jezu! jasności chwały wiekuistej, pociecho duszy w pielgrzymstwie! przed Tobą usta moje bez głosu, i jedno milczenie moje przemawia do Ciebie. Dopókiż Pan mój, omieszkiwać będzie swe przyjście do mnie ubożuchnej swej, aby mnie uweselić raczył! Przybądź Najświętszy! który sam jesteś radością moją, i uspokojeniem moim; przyciągnij mnie do siebie bez omieszkania; racz ukoić tęskności i upragnienie duszy mojej; nie przestanę błagać i wołać, a zmiłowania żebrać u Ciebie, o Boże, aż w Tobie spocznę, i w Tobie zamieszkam na wieki, przez zasługi Jezusa Chrystusa, Pana mojego Odkupiciela i Zbawiciela. Amen.

za: Książka do nabożeństwa dla wszystkich katolików ułożona podług książki wydana z polecenia Dunina.  (1882r.)