Duchowe Zamyślenie: II Niedziela zwykła (15.01.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Z nadzieją czekałem na Pana,
a On się pochylił nade mną
i wysłuchał mego wołania.
Włożył mi w usta pieśń nową,
śpiew dla naszego Boga.

Jan Chrzciciel jest dzisiaj dla nas ważną lekcją. Potrzebuję pomocy Ducha Świętego, aby Jezusa rozpoznać i uznać w Nim Baranka Bożego, który gładzi grzech świata, w tym także mój grzech. Potrzebuję mocy Ducha Świętego, aby dawać prawdziwe świadectwo o Jezusie jako Synu Bożym. Czy zatem otwieram się na Ducha Świętego i Jego natchnienia? Czy dzięki tej współpracy umacnia się moja więź z Panem Jezusem i więzi z moimi bliźnimi?

"Bóg stał się moją siłą" - mówi dziś do nas prorok Izajasz. No właśnie. Czy dziś te słowa mogłyby znaleźć się i na moich ustach? Jest to możliwe po pierwsze wtedy, kiedy znam Boga i to jak działa - a tego dowiaduję się z Pisma Świętego oraz pozwalając na Boże interwencje w moim życiu. Po drugie wtedy, kiedy właśnie pozwalam Bogu objawić swoją moc przede wszystkim pozwalając Mu być w moim życiu obecnym. Bóg dając nam dar wolności nie chce jej łamać, dlatego tak ważna jest nasza decyzja - to "oto przychodzę", które słyszymy w dzisiejszym psalmie. Ale ważna jest też nasza motywacja. Tą inspirującą możemy odnaleźć też  słowach psalmisty "Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże". Patrząc na Ewangelię możemy to podsumować modlitwą: "Jezu, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - w tym moje - chcę z radością pełnić Twoją wolę - to znaczy chcę żyć miłością - kochać i czuć się kochanym". Jezus jest życiem. W każdej Eucharystii chce tym życiem się z nami dzielić, abyśmy żyli Nim i w Nim. Czy jestem gotów przyjść do Niego? Odkryjmy w naszej zwyczajności i codzienności tą niezwykłość i cudowność obecności i działania Pana Jezusa. Ten, który gładzi grzech świata jest pośród nas.

Cennym jest odkrycie, że za psalmistą możemy powiedzieć: "Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, a Twoje Prawo mieszka w moim sercu". Jeśli prawo miłości zamieszka w naszym sercu, wypełnienie woli Boga, czyli, aby kochać, będzie radością. Przyjęcie przychodzącego Baranka ma moc wypełnić nas upragnionym pokojem. Ten, który w Eucharystii, jest naszym zbawieniem i życiem, ofiarowuje nam swoją miłość, której przecież jest źródłem.

"Oto Baranek Boży" - oto drogowskaz na głębokie i ożywiające nas przeżycie czasu zwykłego. Cokolwiek będziemy robić, planować ... niech nigdy nie umknie nam ten zasadniczy kierunek. Bo cóż po zaszczytach tego świata, kiedy zagubimy drogę ku życiu wiecznemu?

  Do przemyślenia: Czy odrywam i przyjmuję swoją tożsamość ucznia Jezusa? Jak nią żyję?
Czy daję w swoim życiu oraz swoim życiem świadectwo, że Jezus jest Mesjaszem?

  Homilia z Mszy św. o 6.30:

Link do homilii na moim kanale YT @PanemJEZUS:
[https://www.youtube.com/watch?v=77D1BU0tuRQ]

Homilia z Mszy św. o 19.00:

Link do homilii na moim kanale YT @PanemJEZUS:
[https://www.youtube.com/watch?v=o8ScuJW39Zw]

Dzisiejsze czytania: Iz 49, 3. 5-6; Ps 40(39), 2ab i 4ab. 7-8a. 8b-10; 1 Kor 1, 1-3; J 1, 14a. 12a; J 1, 29-34

#MODLITWA:  "Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków". #Amen.

"Franciszek o konieczności ustępowania w odpowiednim momencie" - Anioł Pański z pp. Franciszkiem - 15.01.2023r.

[Anioł Pański z pp. Franciszkiem, 15 stycznia 2023 r.]

Wehikuł czasu:

Można przeczytać rozważania (choć większość wkomponowuję w aktualne),
wysłuchać moich homilii i obejrzeć filmiki z komentarzami

Duchowe Zamyślenie: II Niedziela zwykła (19.01.2020), Rok A

Duchowe Zamyślenie: II niedziela zwykła (15.01.2017) Rok "A"

Duchowe zamyślenie: II Niedziela Zwykła (19.01.2014) Rok "A"

Inspirujące rozważanie (niedziela):

Niedzielne rozważania z "Gościa Niedzielnego"

Lectio divina i homilia na stronie biblista.pl

ks. Wojciech Węgrzyniak - medytacja

Szkoła Słowa Bożego - Rozważania niedzielne Rok C

Szkoła Formacji Duchowej - lectio divina, echo Słowa, skrutacja

Ubogacające komentarze

"Słowo na niedzielę", TVP -> https://vod.tvp.pl/website/slowo-na-niedziele,1141

[Anioł Pański z pp. Franciszkiem, 15 stycznia 2023 r.]

Anioł Pański z pp. Franciszkiem

15 stycznia 2023 r.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Ewangelia dzisiejszej liturgii (por. J 1, 29-34) relacjonuje świadectwo Jana Chrzciciela o Jezusie, po udzieleniu Mu chrztu w rzece Jordan. Mówi tak: „ To jest Ten, o którym powiedziałem: «Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie»” (w. 29-30).

To stwierdzenie ujawnia ducha służby Jana. Został posłany, aby przygotować drogę dla Mesjasza i uczynił to nie szczędząc siebie. Po ludzku można by pomyśleć, że otrzymałby „nagrodę”, ważne miejsce w życiu publicznym Jezusa. Ale nie. Jan, po wypełnieniu swojej misji umie ustąpić, wycofuje się ze sceny, aby uczynić miejsce dla Jezusa. Widział, jak Duch Święty zstępuje na Niego (por. w. 33-34), wskazał Go jako Baranka Bożego, który gładzi grzech świata, a teraz z kolei pokornie słucha, z proroka staje się uczeniem. Głosił ludowi, zbierał uczniów i długo ich formował. A jednak nie wiąże nikogo ze sobą. Jest to trudne, ale to cecha prawdziwego wychowawcy: nie wiązać osób ze sobą. Jan tak czyni: każe swoim uczniom iść za Jezusem. Nie jest zainteresowany, żeby mieć orszak dla siebie, aby zdobyć prestiż i sukces, ale daje świadectwo, a następnie czyni krok wstecz, aby wielu mogło mieć radość ze spotkania z Jezusem. Możemy powiedzieć: otwiera drzwi i odchodzi.

Z tym duchem służby, ze swoją umiejętnością czynienia miejsca dla Jezusa, Jan Chrzciciel uczy nas czegoś ważnego: wolności od przywiązań. Tak, ponieważ łatwo jest przywiązać się do ról i stanowisk, do potrzeby bycia docenianym, uznawanym i nagradzanym. A to, choć naturalne, nie jest dobre, bo służba wiąże się z bezinteresownością, troską o innych bez korzyści dla siebie, bez ukrytych motywów, nie oczekując odwzajemnienia. Warto, abyśmy również pielęgnowali, jak Jan, cnotę ustępowania w odpowiednim momencie, świadcząc, że punktem odniesienia naszego życia jest Jezus. Odsunąć się na bok, uczyć się odchodzenia: wykonałem tę misję, zorganizowałem to spotkanie, ustępuję i zostawiam miejsce dla Pana. Trzeba nauczyć się ustępować, nie brać czegoś jako odwzajemnienia się dla nas.

Zastanówmy się, jak ważne jest to dla kapłana, powołanego do przepowiadania i celebrowania, a nie do wybijania się na pierwszy plan, czy czerpania korzyści, lecz aby towarzyszyć innym do Jezusa. Pomyślmy, jak jest to ważne dla rodziców, którzy z wieloma wyrzeczeniami wychowują swoje dzieci, ale potem muszą dać im swobodę, aby mogły obrać własną drogę w pracy, w małżeństwie, w życiu. To dobrze i słusznie, że rodzice nadal zapewniają o swojej obecności, mówiąc dzieciom: „Nie zostawimy was samych”, ale dyskretnie, bez natarczywości. Wolność w rozwoju. I to samo dotyczy innych obszarów, takich jak przyjaźń, życie małżeńskie, życie we wspólnocie. Uwolnienie się od przywiązań własnego ego i umiejętność ustąpienia kosztuje, ale jest bardzo ważne: jest to decydujący krok, aby wzrastać w duchu służby, niczego nie oczekując w zamian.

Bracia, siostry, spróbujmy zadać sobie pytanie: czy potrafimy uczynić miejsce dla innych? Wysłuchać ich, pozostawić im wolność, nie wiązać ich ze sobą domagając się uznania? Także by czasem pozwolić im mówić. Nie mów: „Ależ ty nic nie wiesz!”. Trzeba pozwolić im mówić, zrobić miejsce dla innych. Czy przyciągamy innych do Jezusa, czy do siebie samych? I znowu, idąc za przykładem Jana: czy umiemy się cieszyć z tego, że ludzie wybierają własną drogę i idą za swoim powołaniem, nawet jeśli wiąże się to z pewnym oddaleniem od nas? Czy cieszymy się z ich osiągnięć, szczerze i bez zazdrości? Na tym polega pozwolenie, aby inni wzrastali.

Niech Maryja, służebnica Pańska, pomoże nam uwolnić się od przywiązań, aby zrobić miejsce dla Pana i uczynić przestrzeń dla innych.

za: papiez.wiara.pl, podkreślenia moje.