Rozmyślanie na kształt modlitwy

Kategoria: Stare modlitewniki

Utworzono: piątek, 22, wrzesień 2023 16:58

Rozmyślanie na kształt modlitwy

Panie, znasz mię i wiadomo Ci wszystko, czym jestem: wciąż te same przyzwyczajenia, te same ułomności; w gruncie dobra wola lecz dużo niedbałości w Twej służbie, za mało gorliwości o dobro własnej mej duszy, za mało ducha wiary w  tym wszystkim co czynię.
Chciałbym skupić ducha i rozmawiać z Tobą, lecz nie umiem ani Cię prosić, ani Ci otworzyć me serce.
Gdy dziecko staje przed ojcem i nie umie mu nic powiedzieć, ojciec patrząc na nie, zgaduje wszystkie jego potrzeby.
Otóż jestem przed Tobą, Ojcze, wejrzyj na mnie; nie tak, jak patrzysz na niebo i ziemię, ale poślij mi ze swego serca wejrzenie pełne litości i dobroci.
— Dobry ojcze, wejrzyj na mnie by mię oświecić, gdyż względem wielu rzeczy zostaję w ciemnościach nocy. Widzę, wprawdzie słońce, gwiazdy, firmament, drzewa, rośliny, i tyle innych rzeczy mnie otaczających, lecz Twoje cudne oblicze, o mój Boże, Twoje doskonałości nieskończone, skarby nieprzebrane Twojej miłości, rozległość Twojego miłosierdzia— nie widzę, nie poznaję tego wszystkiego. Gdybym to ocenił nie chciałbym żyć jak tylko aby Cię błogosławić i kochać.
— Dobry Ojcze, wejrzyj na mnie by mię uleczyć. Ci, co mię widzą powiadają, iż się mam dobrze, nie poznają mych ułomności wewnętrznych. Co do mnie, czuję się cierpiącym, mocno cierpiącym, i dla tego uciekam się do Ciebie. Jeżeli zechcesz możesz mię uzdrowić. Ojciec pragnie zawsze uzdrowienia swego dziecka. Rzeknij do mnie: bądź uzdrowionym, i zostanę uzdrowiony, a całe me zdrowie i siły poświęcone zostaną na Twoje usługi.
— Dobry Ojcze, wejrzyj na mnie, by mię ostrzedz i poprawić. Masz oko otwarte na wszystkie moje postępki i nic z tego, co jest zepsutego we mnie, nie będzie ukryte przed Tobą.
Otóż, gdy zechcę powiedzieć to, com mówić nie powinien, zawołaj mi mocno do głębi serca, zamilcz!
Gdy idę, gdzie nie powinienem iść, rzeknij: wróć się!
Gdy jestem słaby i ulegam pokusom, powiedz mi: myśl o śmierci!
Gdy się cofam przed poświęceniem albo się uskarżam na moje trudy, zawołaj: spojrzyj na krzyż!
I podobnie we wszystkich okolicznościach wołaj, gróź, ostrzegaj mię surowo: nie pozwalaj mi się oddalić od siebie, a jeśli mi kiedy zdarzy potknąć się albo upaść, o, wówczas Ojcze miej litość nad moją słabością i wyciągnij dłoń, by mię podźwignąć.
— Dobry Ojcze, wejrzyj na mnie i natchnij ufnością, bo potrzebuję jej. Śmierć, sąd, piekło, wieczność—wszystko mię straszy. Lękam się za grzechy przeszłe, lękam się przyszłości; umocnij mię, proszę cię, i rzeknij, że mi uczynisz miłosierdzie.
Wszak nie dla siebie umarłeś lecz dla mnie. Cóż rzekną Twoi Aniołowie, jeżeli mi dasz zaginąć?
Zbawco Jezu! cały się Tobie polecam, mówiąc z prorokiem Dawidem: Nie jestem swoim lecz Twoim: zbaw mię. Odkupiłeś mię krwią własną: patrz czyż zechcesz zrobić krzywdę sobie samemu tracąc, co do ciebie należy.
A gdy mówię, że jestem Twoim, to nie tylko na dziś, na jutro, lecz po wszystkie dni życia mojego.
A jak dziecię nie ma być odłączone od ojca, tak i Ty zabierz mię gdy zechcesz i zaprowadź do Siebie. Chcę być tam, gdzie Ty jesteś; chcę się połączyć z aniołami i świętymi, którzy są braćmi moimi, chcę Cię widzieć i kochać wespół z nimi przez całą wieczność.
Amen.

za: Kwadrans rozmyślania samotnego (1897r.)