Bóg przyszedł do mojej codzienności.

Zawsze wydawało mi się, że muszę być idealny, bezbłędny, doskonały, żeby móc rozmawiać z Bogiem. Dosyć często "biegałem" do spowiedzi. Potem msza i w podświadomości "Panie jestem godzien abyś przyszedł do mnie...".
Sporo zmieniło się, kiedy zdecydowałem się na stałego spowiednika. Dzięki niemu otworzyłem się na Pana Boga, który przychodzi do mojej codzienności, a nie tylko do wysprzątanego na niedzielę mieszkania. Zacząłem stawać przed Bogiem takim jakim jestem. Z wadami, problemami, błędami i grzechem. Z drugiej strony pozwoliłem sobie spojrzeć na siebie jako na człowieka, a nie idealnego uśmiechniętego robota, który nie ma prawa na błędy.
Doświadczam Boga, który uzdrawia. Boga, który przychodzi do moich słabości. Czasami chciałbym zawrócić i znowu być kimś wspaniałym, bezproblemowym, kto nie ma złych dni i nie przejmuje się problemami w życiu. Z drugiej strony, wiem, że to fikcja, a pod nią kryła się ucieczka przed światem, strach przed podejmowaniem decyzji i blokada na głębsze relacje z ludźmi.
Bóg przyszedł do mojej codzienności. Chwała Mu za to!

(Świadectwo opublikowane na profilu DA na facebooku,
Duszpasterstwo Akademickie św. Anny w Warszawie, 3 kwietnia 2012)