Duchu Święty! Zrozum - "Not now but soon"

Kategoria: Blog 2014

Utworzono: czwartek, 27, listopad 2014 00:25

Ktoś w dyskusji zasugerował: "Czytajmy Słowo Boże, czytajmy Tradycję, nie poszukujmy tego co nowe, zakrawające o modernizm, a zacznijmy słuchać wieków bo to w tym co było jest mądrość, przyszłość nie jest nam znana". I tak się zastanowiłem - kurczaki, a nie lepiej słuchać Ducha Świętego - On przyszłość zna lepiej niż my ogarniamy naszą teraźniejszość - o przeszłości nie wspominając. Co mi przyjdzie po słuchaniu wieków, skoro Bóg mówi dziś? Powiem mu - nie teraz! Czy przestał On być źródłem mądrości? Czy to nie On wspomniał, że chce wszystko uczynić nowym i odnowić w Chrystusie? A czy to nie do Ducha Świętego wołamy "odnów"? Czasem chyba brakuje nam konsekwencji. Zamiast odnowy zadowala nas delikatny lifting lub jego możliwość.

Na tym tle często wraca mi wątpliwość, czy to co czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego o charyzmatach to teoria tego typu, że zabiera sprawiedliwy sen. Bo co jeśli zostanę charyzmatykiem? Jak żyć? Duchu Święty - każdy tylko nie ja - trads. Zrozum - przecież Ty też jesteś tradycjonalistą - prawda? Nic przecież po Zesłaniu w uczniach się nie zmieniło. Wypili kawę i otworzyli dobrą książkę. Czemu ja mam być inny? Co zrobić jak zacznę się modlić językami? A co jeśli wzniosę ręce? To może bezpieczniej omijać takie okazje.Tylko Pismo Święte pokazuje, że Eldad i Medad też doświadczyli ducha proroctwa, tylko na odległość - a to tylko dlatego, że byli wybrani. Hmmmm, ciężka sprawa. Jak żyć skoro za każdym rogiem czai się Duch Święty? Może lepiej go nie wołać - nie budzić - i chodzić cichutko na palcach? Tylko jak powstrzymać ogień albo podmuch? Tylko gasząc albo izolując się. Czy o to chodzi w Kościele?

Bo chyba nie jesteśmy jakimś oddziałem Muzeum Historycznego? Nie po to mamy wiarę żeby teraz rozdawać kapcie i wołać "proszę nie dotykać eksponatów". Szanuję każde środowisko, z którym ewangelizowałem - Duch Święty jest w Kościele źródłem nowości - i niech tak pozostanie. Różnorodność daje radość - we wspólnocie "x" lub "y" jest tyle zła ile w każdym z nas oraz zawsze nadzieja na więcej Boga.