Dzień Dziecka Bożego.

Kategoria: Blog 2014

Utworzono: niedziela, 01, czerwiec 2014 11:09

Może z definicji dzieckiem już dawno nie jestem. Dziś wszyscy chcemy być dorośli, a objawy zdziecinnienia uchodzą za coś nagannego (zresztą od strony psychicznej jest to słuszne). Natomiast nie do końca dobrze jest, jeśli zapomnimy o tym, że jesteśmy Dziećmi Bożymi. Dostałem sms-a z życzeniami na Dzień Dziecka Bożego :) i tak sobie uświadomiłem, że przecież każdy dzień naszego życia takim jest, a nasz Ojciec w Niebie nie szczędzi nam prezentów i życzliwości.

Przypominałem sobie też pewne wydarzenie. Kiedy byłem jako uczestnik na oazie w Rzymie, czekaliśmy na niedzielną audiencję w Castel Gandolfo z Janem Pawłem II. Tradycyjnie zamknięte drzwi pałacu i ogromna rzesza ludzi czekających na początek wpuszczania. Nasza oaza stała gdzieś w połowie. Ale oaza nie byłaby oazą, gdyby nie była radosna. Zaczęliśmy więc sobie śpiewać. Na początek poszło właśnie "Jestem Twoim dzieckiem Boże, nic nie wyrwie mnie z twych rąk. Jestem Twoim dzieckiem Boże, do siebie kiedyś zabierzesz mnie stąd. Alleluja, Alleluja". Drugiej piosenki już nie zaśpiewaliśmy. Usłyszał nas jakiś ksiądz stojący przy bramie razem z gwardzistami. Zwyczajnie po nas posłano, wyłuskano z całej grupy oczekujących i wpuszczono na dziedziniec pałacu jako pierwszych. Dziś sobie pomyślałem, no właśnie o to chodzi, świadectwo naturalnej i niewymuszonej radości z tego, że jestem dzieckiem samego Boga otwiera drzwi. Ostatni stają się pierwszymi. A radosne świadectwo zawsze jest zauważone.

Choć wokół nas było wiele osób i pewnie mało kto wiedział o czym śpiewamy (poza Alleluja), to widzieli radość. Hmmm, jak mawia Gienek Washable - "ale czad".

DZIECKO BOŻE WSZYSTKO MOŻE!!!!!

Dziś też świętujemy "Święto Dziękczynienia"

oraz "Marsze dla Życia i Rodziny".