pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie.
Kościół ten zbudowano w latach 1661 - 1681 jako drugą budowlę, wniesioną na miejscu drewnianego kościoła i klasztoru zniszczonego przez pożary i "potop szwedzki". Autorem projektu tej barokowej świątyni jest Józef Szymon Bellotti. Obok kościoła wybudowano klasztor karmelicki z fundacji kardynała Michała Radziejowskiego. W roku 1701 dokonano konsekracji kościoła. Na tę uroczystość gotowy już był ołtarz główny, ołtarze w transepcie i ambona. Autorem tych dzieł był architekt królewski Tylman z Gameren. Wiek XVIII, to okres świetności tej karmelickiej świątyni. Powstały liczne bractwa opiekujące się poszczególnymi ołtarzami. W tej świątyni odbywały się słynne dysputy teologiczne. W 1782 roku ukończono budowę nowej fasady z piaskowca, ufundowanej przez Michała i Karola Radziwiłłów, a zaprojektowanej przez Efraima Schrögera.
Zakon Karmelitów istniał tu do 1864 roku. Po ukazie carskim, likwidującym wszystkie zakony na terenie zaboru rosyjskiego, świątynia i klasztor nie przestały służyć Kościołowi. Tutaj początkowo umieszczono Akademię Duchowną, a od 1867 roku ma tu swoją siedzibę Metropolitalne Seminarium Duchowne św. Jana Chrzciciela. Tutaj przygotowywało się do pracy wielu wybitnych kapłanów, którzy służyli Kościołowi i Ojczyźnie w różnych chwilach jej dziejów. Podczas II Wojny Światowej i Powstania Warszawskiego kościół ocalał. Po wojnie kościół pełnił funkcję prokatedry. Tu z przechowywano w ołtarzu głównym figurę Chrystusa Ukrzyżowanego ze zrujnowanej Archikatedry warszawskiej. Tu właśnie odbył się ingres na stolicę arcybiskupów warszawskich księdza prymasa Augusta kardynała Hlonda i Prymasa Tysiąclecia Stefana kardynała Wyszyńskiego. Stąd też odprowadzono na miejsce wiecznego spoczynku tych wielkich synów Kościoła.
Jest to jedyna kamienna fasada kościoła w Warszawie w stylu wczesnego klasycyzmu, z charakterystycznym zwieńczeniem przedstawiającym okrąg świata opasanego przez węża, a na nim kielich z Hostią. Jest to według zamysłu autora symbol wiary. Po obu stronach szczytu widnieją kamienne alegorie nadziei i miłości; poniżej zaś rzeźby proroka Eliasza i św. Teresy Wielkiej. W latach 1994-96 przeprowadzono gruntowną renowację fasady. W roku 2000 zawieszono w dwóch dzwonnicach nowe dzwony. 19 grudnia 2002 fasada została uroczyście podświetlona. Projekt został zrealizowany przy dużym udziale Prezydenta RP, Aleksandra Kwaśniewskiego.
Na dwóch wieżyczkach fasady kościoła w 2000 roku, z inicjatywy ks. prałata Wiesława Kądzieli, zawisły trzy dzwony z firmy p. Zbigniewa Felczyńskiego z Taciszowa k. Gliwic. W lewej wieżyczce, obok już istniejącej sygnaturki, zawieszona dwa dzwony. Pierwszy nosi miano: "Omni Die dic Mariae" i jest dedykowany Matce Bożej, głównej patronce kościoła. Ma on na czaszy umieszczone podobizny dwóch wizerunków maryjnych czczonych w kościele seminaryjnym: MB Różańcowej (Zwycięskiej) i MB Dobrej Śmierci. Drugi dzwon o nazwie "Ite ad Joseph" (idźcie do Józefa) dedykowany jest św. Józefowi, drugiemu patronowi świątyni. Umieszczono na nim podobiznę obrazu św. Józefa z głównego ołtarza. Natomiast w prawej wieżyczce, od strony pałacu Prezydenckiego, zawieszono największy, warzący 350 kg, trzeci dzwon. Napisano na nim: "Vox in deserto" (głos na pustyni). Jest on dedykowany św. Janowi Chrzcicielowi, patronowi naszego seminarium duchownego. Dzwony są zestrojone z istniejącą już dawniej sygnaturką w akord h-moll.
|
|
|
|
Stan na 2005 r. - informacje przepisane z ulotki.
Obecnie (2015) w kościele dokonano szeregu remontów.
* Dla oazowiczów: Trwamy w przygotowaniu na świętowanie 100-lecia urodzin ks. Franciszka Blachnickiego ( 24 marca 2021) oraz dziękujemy za życie ks. Wojciecha Danielskiego, którego 35 rocznicę śmierci (24 grudnia 2020) niedawno obchodziliśmy.
Profil katolickich duchownych.
więcej w zakładce: "Kapłaństwo - ciekawe strony księży".
Copyright © 2021 Jezus jest Panem! Wszelkie prawa zastrzeżone. All rights reserved. Strona istnieje od: 10.04.2001 r.
Zabrania się kopiowania i rozpowszechniania materiałów znajdujących się na tmoch.net (szczególnie autorskich grafik i fotografii) bez zgody właściciela witryny. Niniejsza witryna jest w ciągłym rozwoju; strony są dodawane, modyfikowane i... czasami niektóre usuwane. Czasem pozwalam sobie modyfikować, poprawiać bądź uaktualniać już istniejące notki. Taki już jestem :) Aby wesprzeć dzieło ewangelizacyjne "tmoch.net", zobacz zakładkę "wsparcie" [->].