Ikona krzyża KWC

Kategoria: Czytelnia oazowa

Utworzono: piątek, 17, maj 2019 17:08

Inspiracja do powstania ikony

Krzyż Krucjaty Wyzwolenia Człowieka jest wykonaną w Carlsbergu w 2001 r. ikoną inspirowaną ikoną krzyża z kościoła św. Damiana pod Asyżem zwany również krzyżem św. Franciszka. Dlatego poza niewielkimi różnicami, symbolika krzyża KWC bezpośrednio czerpie w krzyża św. Damiana. Jest wielce prawdopodobne, że krzyż w kościele św. Damiana zastępował w pewnym stopniu Najświętszy Sakrament, gdyż w ówczesnym czasie w małych kościołach i kaplicach nie przechowywało się Sanctissimum. Stanowił centralny element wyposażenia kościoła. Podczas wpatrywania się w krzyż Franciszek ujrzał poruszające się wargi Jezusa i usłyszał słowa: "Franciszku idź i odbuduj mój dom, który jak widzisz popada w ruinę".

Początkowo św. Franciszek skoncentrował się na odbudowie kościółka San Damiano i okolicznych kapliczek. Później zrozumiał polecenie odrodzenia życia w ludzie Bożym. Poprzez wieki, krzyż symbolizował franciszkanom misję odnowy Kościoła. Podobne zadanie postawił Krucjacie Wyzwolenia Człowieka Założyciel - Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki.  Zastosowana w ikonie symbolika może odnosić się do wielu podobnych ikon czy wizerunków Chrystusa ukrzyżowanego pochodzących z XII i XIII wieku. Tę swoją odmienność i wielkie znaczenie zawdzięcza ikona krzyża KWC w głównej mierze Słudze Bożemu ks. Franciszkowi Blachnickiemu.

Jak św. Franciszek z Asyżu był planem Boga Ojca w swojej epoce, tak Sł. Boży Franciszek Blachnicki był realizacją Bożego planu w naszej epoce. Krzyż jest uwieńczeniem planu Bożego wobec człowieka. Na krzyż obaj wskazywali i uczyli go odczytywać. Święty Franciszek został wezwany przed krzyżem św. Damiana do świadczenia o Miłości, która nie jest kochana, aż do miłości serafickiej uwieńczonej stygmatami Męki Pańskiej na Górze Alwernii (1224). Podobnie Sługa Boży ks. Blachnicki został wezwany w celi śmierci katowickiego więzienia do świadczenia o Bożej miłości w czasach totalitarnego, komunistycznego zniewolenia. Całym swoim życiem wskazywał na krzyż jako jedyną drogę wyzwolenia. Czynił to w sposób szczególny powołując takie dzieła jak Krucjata Wstrzemięźliwości, Ruch Światło-Życie, Krucjata Wyzwolenia Człowieka i inne dzieła. On sam wielokrotnie doświadczył w swym życiu, czym jest krzyż. W kilka miesięcy przed śmiercią napisze w swoim testamencie:

Upadki kolejne, przybicie, konanie. Tygodnie, miesiące, lata? Ogrom cierpień - nie dających się przewidzieć, na pewno o wiele większych niż wszystko dotąd! Wszystko jest w ręku Pana. Ale wymaga On ode mnie, abym do końca wypowiadał już teraz „Amen” do tej godziny, która u Niego już jest wiadoma i do wszystkich stacji tej drogi krzyża i okoliczności konania! Tu zaczyna się sprawa największa mego życia. AMEN!

Cześć i szacunek zarówno Biedaczyny z Asyżu jak i Założyciela Krucjaty dla Chrystusa ukrzyżowanego utwierdza nas w przekonaniu, że jak mówi bł. O. Pio „prawdziwa Miłość karmi się z krzyża” i kieruje nasze serce w stronę tegoż Misterium.

Nowa ikona Krzyża oprócz inspiracji płynącej z krzyża franciszkańskiego nawiązuje także do witraża z Kaplicy Chrystusa Sługi, gdzie rodziła się Krucjata. Chrystus całkowicie poddany woli Ojca dopełnił dzieła zbawienia na krzyżu.

Ogólna symbolika ikony

Znawcy ikonografii uczą, że ikon się nie maluje, a pisze. Pisze sercem. Twórcy ikon w czasie tworzenia tych specyficznych dzieł podejmują post i szczególnie gorącą modlitwę. Stąd ikona jest nie tylko artystycznym wyrazem prawdy, ale mistycznym przeżyciem. Ikona jest przeniesieniem teologii na obraz. Skoro mówimy, że ikony są pisane, to należy nauczyć się podstaw języka, w jakim są tworzone, aby umieć właściwie je odczytać. Jednym z ważniejszych elementów języka ikonograficznego jest kolor. Na przykład kolor szat określa cechy postaci lub charakter, w jakim dana postać występuje na ikonie. Przyjmuje się na przykład, że kolor złoty oznacza bóstwo, bądź udział w przebóstwieniu. (np. szaty Jezusa, aureole świętych, ornamenty na szatach Maryi itp.) Kolor czerwony oznacza śmierć męczeńską lub miłość.

Na krzyżu Krucjaty przyciąga wzrok ornament otaczający całą ikonę - składający się on z dużej ilości złotych muszli, które w starożytności, ze względu na swoją wytrzymałość i piękno były symbolem piękna i wieczności. Wprowadza on nas w tajemnicę przebóstwionej niebieskiej szczęśliwości.

Pod krzyżem, wraz z Maryją i św. Janem, stoją patronowie dzieła Krucjaty - św. Stanisław B.M i św. Maksymilian Maria Kolbe. Szczyt krzyża (Niebiańskie powitanie) odsyła nas do kaplicy Chrystusa Sługi na Kopiej Górce, do witrażu i figury Chrystusa Sługi. Krzyż przypomina Jezusowe powierzenie się w kochające ramiona Ojca.

Całość krzyża uwypuklają dwa kolory: czerwień - symbol miłości Bożej i przelania krwi, i czerń - symbol sprzeciwu, śmierci i grzechu. Miłość Chrystusa, wyrażona w akcie posłuszeństwa Ojcu, w darze swojego życia, podejmuje ciężar zła. Jezus jest solidarny z grzeszną ludzkością. Jego miłość jest źródłem przemiany wewnętrznej. "Gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska" (Rz 5,20).

W ikonie krzyża Krucjaty uderza tajemnica życia trynitarnego Boga. Bóg Ojciec od wieków wypowiada się w Słowie, któremu udziela swojej istoty, rodzi niejako w ten sposób Syna - Drugą Osobę Bożą, który jest Słowem wypowiedzianym przez Ojca i jednocześnie odpowiedzią na to Słowo; oddaje się Ojcu w miłości.

 za: www.kwc.oaza.pl/o-kwc/wprowadzenie/symbole/ikona-krzyza-kwc

Na podstawie:

• Jerzy Papiernik - Pomoce do peregrynacji ikony krzyża
• Eleuteria 49. Stanisława Dziewit za o. Stanisławem Mańskim OFMCap
• Krzyż z kościoła San Damiano - o. Piotr Anzulewicz OFMConv.

http://www.eleuteria.oaza.org.pl/Numer_index.php?nr0=49

 Krzyż Krucjaty został poświęcony w Krościenku na Kopiej Górce 9 listopada 2001 r. przez moderatora generalnego ks. Romana Litwińczuka. Potem został zaniesiony na grób Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego.

Krzyż św. Damiana, o którym jest mowa w tym miejscu znajduje się obecnie w Bazylice św. Klary w Asyżu. Za czasów św. Franciszka (1182-1226) umieszczony był w kościółku San Damiano tuż za murami miasta. To właśnie dzięki temu krzyżowi Poverello odczytuje swoje powołanie. W procesie nawrócenia Biedaczyny odegrał on istotną rolę, ale jednocześnie przemawia i  dzisiaj do każdego, kto naśladuje Chrystusa na wzór św. Franciszka z Asyżu. W tym też krzyżu wielu z nas odnajduje źródło i potwierdzenie swojego powołania. Słowa Chrystusa: "Idź i odbuduj mój dom, który jak widzisz popada w ruinę", wydają się być wciąż aktualne dla tych wszystkich, którzy rozpoczynają swoje życie wraz z św. Franciszkiem - wielkim miłośnikiem Chrystusa ukrzyżowanego. Fakt wzrastającego zainteresowania, a przede wszystkim kultu dla krzyża św. Damiana, świadczy wyraźnie o tym, iż wizerunek Chrystusa ukrzyżowanego nadal do nas przemawia.