Środa Popielcowa w czasie pandemii – zmieniony obrzęd posypania głów popiołem

Kategoria: Czytelnia różna

Utworzono: środa, 17, luty 2021 10:20

NOTA
NA TEMAT ŚRODY POPIELCOWEJ

Nałożenie popiołu w okresie pandemii

Prot. N. 17/21

Po odmówieniu modlitwy błogosławieństwa popiołu i po pokropieniu go w milczeniu wodą święconą, kapłan zwróciwszy się do obecnych, wypowiada jeden tylko raz do wszystkich formułę z Mszału Rzymskiego: “Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” lub “Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz”.

Następnie kapłan wyciera ręce i nakłada maseczkę ochronną na nos i usta, potem nakłada popiół na tych, którzy do niego podchodzą, albo – stosownie do okoliczności – sam podchodzi do tych, którzy stoją na swoich miejscach. Kapłan bierze popiół i posypuje głowę każdego, nic nie mówiąc.

Z siedziby Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 12 stycznia 2021.

Robert Kard. Sarah
Prefekt

+ Artur Roche
Arcybiskup Sekretarz

za: https://ksieza.archwwa.pl/
za: https://ekai.pl/

Katecheza przedchrzcielna

Kategoria: Czytelnia różna

Utworzono: sobota, 06, luty 2021 13:29

"Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu (vitae spiritualis ianua) i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania".

Katechizm Kościoła Katolickiego Roz.1 Art.1

 

Katecheza przedchrzcielna

Przy udzielaniu chrztu szczególną rolę pełnią rodzice i chrzestni. Oni nie tylko proszą o chrzest dla dziecka, ale też zobowiązują się pomagać mu rozwijać otrzymany dar Bożego życia. Do odpowiedniego przygotowania do chrztu zobowiązuje wierzących Kodeks Prawa Kanonicznego: rodzice dziecka chrzczonego, jak również chrzestni, powinni być należycie pouczeni o znaczeniu tego sakramentu i o związanych z nim obowiązkach.

Instrukcja duszpasterska Episkopatu o udzieleniu sakramentu chrztu świętego dzieciom z 1975 roku stwierdza: w celu udzielenia odpowiednich pouczeń o misterium chrztu, wychowaniu w wierze, o roli apostolskiego przykładu rodziców chrzestnych i o liturgii tego sakramentu należy przeprowadzić bezpośrednie katechezy przygotowawcze.

Katecheza rodziców i chrzestnych przed chrztem dziecka jest formą katechezy dorosłych. Jej nadrzędnym celem – jak każdej formy katechezy – jest nie tylko spotkanie z Jezusem, ale zjednoczenie, a nawet głęboka z Nim zażyłość. Ma ona uświadomić katechizowanym, potrzebę dojrzałego przeżywania otrzymanej na swoim chrzcie wiary, co winno uwidaczniać się w nabywaniu odpowiednich postaw i zachowań. Celem działań jest coraz głębsze wprowadzanie dorosłych chrześcijan w styl życia chrześcijańskiego. Obejmuje ono: przyjęcie prawd wiary, pogłębione uczestnictwo w życiu sakramentalnym i modlitewnym, codzienne życie zgodne z wyznawaną wiarą. Rodzice, którzy proszą o chrzest dziecka mogą znajdować się w bardzo rożnej sytuacji duchowej. Mogą być gorliwymi członkami wspólnoty parafialnej, ale czasem mogą być osobami, których życie religijne uległo osłabieniu, czy wręcz zaprzestali regularnych praktyk religijnych.

Cele katechezy przedchrzcielnej wyznaczają następujące zadania: ukazanie prawdy o chrzcie w kontekście historii zbawienia oraz życia poszczególnego chrześcijanina; ukazanie odpowiedzialności za rozwój wiary, nadziei i miłości w życiu ochrzczonego; budzenie troski o chrześcijańskie wychowanie i wskazanie sposobów jego realizacji; przygotowanie do czynnego udziału w obrzędzie chrztu świętego.

Źródła:

• Katechizm Kościoła Katolickiego 
• Konferencja Episkopatu Polski: Instrukcja duszpasterska Episkopatu o udzielaniu sakramentu chrztu świętego dzieciom
• Komisja Wychowania Katolickiego KEP: Wskazania dotyczące katechezy rodziców i chrzestnych przed chrztem dziecka
• Święta Kongregacja Kultu Bożego: Chrzest dzieci. Wprowadzenie teologiczne i pastoralne (25.03.1987)
• Ks. Krzysztof Mikołajczuk: Przygotowanie do chrztu dzieci w prawie i liturgii Kościoła katolickiego w Polsce ( pdf) (ROCZNIKI NAUK PRAWNYCH, Tom  XV, numer 2 −  2005)
• Ks. Andrzej Maćkowski: Specyfika chrztu dorosłych w świetle unormowań prawnych Kościoła łacińskiego ( pdf) Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego (COLLOQUIA THEOLOGICA OTTONIANA 2/2012, s. 119–146)

Obrzęd chrztu św:  pdf (bez zmian pp. Benedykta - w dwóch miejscach zamiast "wspólnota chrześcijańska" powinno być "Kościół Boży)

  Nagrania moich wybranych katechez przedchrzcielnych:

• [Katecheza przedchrzcielna, 1-10-2021]
• [Wrześniowa katecheza przedchrzcielna, 3-09-2021] 
• [Lipcowa katecheza przedchrzcielna, 2-07-2021] 
• [Czerwcowa katecheza przedchrzcielna, 4-06-2021] 
• [Majowa katecheza przedchrzcielna, 7-05-2021] 
• [Kwietniowa katecheza przedchrzcielna, 1-04-2021]
• [Marcowa katecheza przedchrzcielna, 5-03-2021]
• [Lutowa katecheza przedchrzcielna, 5-02-2021]

Chrzestni

Do przyjęcia zadania chrzestnych mogą być dopuszczeni ci, którzy zostali wyznaczeni przez przyjmującego chrzest, lub jego rodziców, lub tego, kto ich zastępuje i posiada wymagane kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania. Ochrzczony musi mieć co najmniej jednego rodzica chrzestnego.

  Rodzicami chrzestnymi nie mogą być:

• Rodzice dziecka;
• Osoby żyjące w związku bez sakramentu małżeństwa;
• Osoby, które nie przystąpiły do wszystkich sakramentów inicjacji chrześcijańskiej (chrzest, komunia święta, bierzmowanie);
• Osoby należące do kościołów nie będących w komunii ze Stolicą Apostolską;
• Osoby niepraktykujące i niekorzystające z sakramentów;
• Osoby będące w karach kanonicznych;
• Młodzież poniżej 16 roku życia oraz nieuczęszczająca na katechizację.

W przypadku dziecka ze związku niesakramentalnego chrzest jest możliwy, po spełnieniu odpowiednich warunków, jedynie w parafii zamieszkania rodziców (zob. IV Synod Archidiecezji Warszawskiej, Statut 246).

Dokumenty potrzebne do chrztu dziecka

• Akt urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego (odpis)
• Świadectwo ślubu kościelnego
• Dane personalne świadków/chrzestnych, imię, nazwisko, wyznanie, wiek i adres aktualnego zamieszkania
• Zaświadczenie stwierdzające, że chrzestni są osobami wierzącymi i praktykującymi. Zaświadczenie takie wystawia proboszcz parafii, w której aktualnie mieszkają chrzestni.
• W wypadku młodzieży uczącej się, która ma pełnić rolę rodziców chrzestnych, należy przedstawić aktualne świadectwo religii.

Droga Krzyżowa, Bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Droga Krzyżowa,

Bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Wstęp:

Życie nasze jest drogą krzyżową. Ledwie narodzimy się, a już umieramy, jesteśmy coraz bliżej śmierci. Idziemy od jednego zmartwienia do drugiego, upadamy, podnosimy się. Spotykamy ludzi, którzy nam pomagają - Szymonów z Cyreny, ale też tych, którzy nas smagają złością, językiem, obmową, krzywdą. Czasami jest ktoś najbliższy w domu i w pracy, i wtedy najbardziej boli.

Pójdźmy drogą krzyżową za Tym, który wziął na swoje barki cierpienia i krzywdy wszystkich ludzi.

Stacja I Wyrok:

Przyszedł na świat, aby pojednać ludzi z Bogiem, przyszedł dobrze czyniąc, uzdrawiając, nauczając, wskrzeszając, pochylając się nad człowiekiem. Ale ludzie go nie przyjęli, bo wytykał ich obłudę, fałsz i zakłamanie.

Stacja II: Jezus bierze krzyż na swe ramiona

W życiu często spotykamy krzyż. Mamy prawo, usuwać cierpienie, ale nie wolno zapominać o jego wartości. Przyjmując krzyż, pomagamy Chrystusowi zbawić świat. "Zbawienie przyszło przez krzyż...".

Stacja III Pierwszy upadek:

Jezus cierpi po ludzku, jak człowiek. Ciężar przewyższa Jego siły. Nasze upadki, grzechy nie mogą nas pognębić, bo ludzką rzeczą jest upaść, zgrzeszyć, ale szatańską trwać w upadku.

Stacja IV Spotkanie z Matką:

Każdy człowiek miał lub ma matkę. Matce nie wolno opuścić swojego dziecka, ani zapomnieć o nim. Przy krzyżu spotkały się dwie największe miłości, prawdziwej Matki i prawdziwego Syna.

Stacja V Pomoc Szymona z Cyreny:

Nie znalazł się nikt, aby dobrowolnie pomóc swemu Bogu. Zabrakło tych, których Jezus nauczał, wskrzeszał z martwych, uzdrawiał. A przecież on uczył: 'wszystko co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, mnie uczyniliście.

Stacja VI Weronika:

Ta kobieta wykazała się wielką odwagę, gdy przyznała się do życzliwości, jaką żywiła dla Chrystusa. Dzisiaj przyznanie się w pracy czy środowisku do Chrystusa wymaga często więcej odwagi niż przepychanie się między złoczyńcami.

Stacja VII Drugi Upadek:

Chrystus powstał sam. Człowiek natomiast bez pomocy drugiego człowieka często może na zawsze pozostać w upadku. Mogę pomóc, gdy wyciągnę rękę, wypowiem życzliwe słowo. Nikt nie żyje sam, nikt nie jest samotną wyspą.

Stacja VIII Spotkanie z niewiastami:

Na drodze znieważonego Boga stanął człowiek, który chciał wynagrodzić. Jezus zawsze przechodzi przez świat. On żyje w Kościele, utożsamia się z wierzącymi. Stykając się z cierpieniem czy bólem człowieka, widzimy cierpiącego Jezusa. On nas uczy wrażliwości na ludzką niedolę, uczy ofiary. Zaprasza do współudziału w swojej ofiarnej miłości.

Stacja IX Trzeci Upadek:

Zbliża się granica możliwości cierpienia. To już jest konanie. Jezus stałó się strzępem człowieka rzuconego na drogę, człowieka maltretowanego, dla którego śmierć jest niemal wyzwoleniem. A jednak wstaje, by dojść do celu.

Stacja X Zdarli z Niego szaty:

Koniec Jego drogi. Teraz czekał Go ostatni etap. Śmierć. Zdarli szaty przywarte do ran, otoczyli Go kołem, przyglądali Mu się i drwili z Jego słabości.

Stacja XI Przybicie do krzyża:

Był w historii taki dzień, w którym o godzinie trzeciej człowiek podniósł rękę, aby zadać śmierć swemu Bogu. Ewangelia mówi: A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali".

Stacja XII Śmierć:

Spotykamy się z nią na co dzień. Ty, Jezu, gdy umierałeś, oddałeś się w ręce Ojca,  a przez to Twoje oddanie oddałeś nas, byśmy z nadzieją mogli żyć i umierać z nadzieją, że Ty i nasi najbliżsi, którzy odeszli przed nami, że wy na nas czekacie.

Stacja XIII Maryja trzyma martwego Syna:

Na to, że teraz trzyma martwego Syna w swoich ramionach, zgodziła się już kiedyś, gdy powiedziała słowa: Oto ja służebnica". Wybrała los matki najnieszczęśliwszej i zarazem najszczęśliwszej.

Stacja XIV Złożenie do grobu:

A jednak grób Chrystusa to zwycięstwo, ale musimy pamiętać, że nasz grób to tak samo rozpoczęcie innego żcyia, życia w wieczności, w domu Ojca. W dzień ostateczny powstaniemy jak Chrystus, bo On powiedział: kto wierzy we mnie, choćby umarł, żyć będzie".

A my przecież wierzymy..."

za: fb "Ks. Jerzy Popiełuszko".

Pro-Life: Od poczęcia człowiek

Pro-Life

Od poczęcia człowiek