Adwent AD 2023: wprowadzenie, znaki, zwyczaje ...

Kategoria: Aktualności - dzieje się

Utworzono: niedziela, 26, listopad 2023 02:42

 „Adwent jest w pełnym tego słowa znaczeniu duchowym okresem nadziei,
w którym cały Kościół jest wezwany,
by stawać się nadzieją dla siebie samego i dla świata”.

Benedykt XVI

Adwent  - to oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa (paruzja), a także czas radosnego i pełnego nadziei oczekiwania na świętowanie Uroczystości Narodzenia Pańskiego. Słowo "Adwent" znaczy przyjście. Wskazuje ono na przyjście wcielonego Syna Bożego na ziemię oraz na Jego powtórne przyjście w chwale, jak również Jego przychodzenie do nas w sakramentach, szczególnie w Eucharystii.  "Adwentem" - oczekiwaniem na Jezusa Chrystusa - jest całe życie chrześcijanina. 

Jakie znaczenie ma dla mnie Adwent? Na co czekam? Do czego się przygotowuję?

 Modlitwy: [Kard. C.M. Martini: Modlitwa na początek Adwentu] i [Modlitwa na początek Adwentu] oraz ze starych modlitewników [Modlitwy na Adwent].

	"W tekstach liturgicznych Adwentu dość często spotykamy te słowa: „Radujcie się, bo Pan jest blisko". Pan jest blisko ze swoim królestwem, w którym odnajdujemy swoją prawdziwą wolność, dostępujemy wybawienia. Wolność, wybawienie, to dar czasów mesjańskich, dar, który przyniesie Chrystus. Ale my uzyskujemy go już teraz. Nie będzie on naszym udziałem dopiero wtedy, kiedy Chrystus przyjdzie po raz drugi, kiedy zakróluje i usunie wszelkie zło z naszego życia. Już teraz możemy spotkać Chrystusa, który przynosi nam wyzwolenie i już teraz możemy w Nim odnaleźć swoją wolność."
	ks. Franciszek Blachnicki

Skok: -> [Kalendarz adwentowy] [Wieniec adwentowy] [Drzewko Jessego] [Figurka Maryi]

Słowo „Adwent" pochodzi z łaciny ("adventus") i oznacza przyjście, przybycie. To czas radosnego oczekiwania na narodziny Pana Jezusa, a dokładnie na Jego urodziny. Jak dobrze wiemy, Pan Jezus urodził się w Betlejem ponad 2000 tys. lat temu, ale to wydarzenie jest tak ważne dla całego świata, że pragniemy je wspominać co roku, to tak jak urodziny wasze czy waszych bliskich. Już raz się urodziliśmy, ale co roku to wspominamy i cieszymy się z tego. I tak jak do urodzin bliskiej osoby przygotowujemy się już wcześniej, szykując prezenty, piekąc tort, piorąc i prasując świąteczne ubranie, tak samo co roku przygotowujemy się do świąt Bożego Narodzenia. To jest właśnie ADWENT. Adwent to też czas przygotowania naszego serca na spotkanie z Panem Jezusem, kiedy przyjdzie na końcu czasów. Nie wiemy, kiedy to będzie, zatem chcemy być gotowi.

Kluczem do przeżywania Adwentu jest znalezienie właściwej harmonii między oczekiwaniem na Jego przyjście a odkrywaniem Jego obecności. Oczekiwanie jest potrzebne dla naszego nawrócenia, wzrastania, tęsknoty, która wzmaga miłość.

W Adwencie towarzyszą nam postacie ze Starego i Nowego Testamentu, które też czekały na Jezusa. Są to: Matka Boża, prorok Izajasz i Jan Chrzciciel. Poznając ich życie, uczymy się, jak czekać na Jezusa.

Adwent dzieli się na dwa podokresy, z których każdy ma odrębne cechy, wyrażone w dwóch różnych prefacjach adwentowych. Pierwszy podokres Adwentu obejmuje czas od pierwszej niedzieli Adwentu do 16 grudnia, kiedy czytane są teksty biblijne, zapowiadające powtórne przyjście Zbawiciela na końcu świata i przygotowujące do spotkania z Chrystusem Sędzią. Drugi okres Adwentu, od 17 do 24 grudnia, to bezpośrednie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia, w którym wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na ziemię.

Jakkolwiek przygotowanie na przyjście Pana polega na oczekiwaniu i pokucie, stąd fioletowy kolor szat liturgicznych, to jednak pokuta jest przepełniona radością. Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest oczekiwaniem. Jednak nie jest to oczekiwanie bierne czy pasywne, ale oczekiwanie wypełnione dziełem miłosierdzia rozpalanym sercem przepełnionym miłością. To aktywne oczekiwanie, wypełnione współdziałaniem z łaską, z wiarą, że "dla Boga nie ma nic niemożliwego".

Adwent to czas szukania światła. W tym szukaniu światła pomagają nam roraty, rekolekcje. Wszystko po to, by przy szopce odnaleźć Światło w sobie. Parafrazując piosenkę "Światło, nosisz je w sobie". Ale jeśli nie pozwolisz, aby Światłość Prawdziwa w tobie zaistniała, pozostaniesz w ciemności. Mamy spotkać się ze Zbawicielem - Słowem wcielonym, przy szopce, w mocy Jego słowa, w sakramencie. Spotkać się ze Zbawicielem - Emmanuelem (Bogiem z nami), w swoim sumieniu i w sercu. To też ważny wymiar oczyszczenia adwentowego, aby przygotowanie czystego sumienia odpowiadało przyjściu Tego, który sam jest czysty i nieskalany. Oczekiwanie na przyjście Jezusa jest źródłem prawdziwej i trwałej radości.

Ważnym "adwentowym" słowem jest biblijne marana tha tłumaczonym jako Przyjdź, Panie Jezu! (Ap 22, 20). Jednak jest to słowo niezwykłe, bo może znaczyć maran atha (nasz Pan przyszedł) lub marana tha (Panie nasz, przyjdź!) a drugim wariantem tego tłumaczenie jest odczytanie wychodzące w przyszłość – „Nasz Pan nadchodzi”. Poza tym, jest to jedno z kilku słów aramejskich, które same w sobie są głęboką modlitwą. Drugim taki słowem jest Abba.

"W tym okresie Adwentu jesteśmy wezwani do rozszerzenia horyzontu swego serca, by dać się zaskoczyć przez życie, które codziennie przedstawia nam swoje nowości. Aby to uczynić, należy nauczyć się niezależności od naszych zabezpieczeń, naszych utrwalonych schematów, ponieważ Pan przychodzi w godzinie, której sobie nie wyobrażamy, przychodzi, aby nas wprowadzić w wymiar piękniejszy i większy." - powiedział papież w trakcie rozważań po Anioł Pański 27.11.2016. Warto zatem skorzystać z tego czasu oczekiwania ale i czujności. „Adwent jest właściwym okresem, by przyjąć przybycie Jezusa, który przychodzi jako posłaniec pokoju, by wskazać nam drogi Boga” – wskazał Ojciec Święty 01.12.2019 r.

Adwent jako czas oczekiwania na Uroczystość Bożego Narodzenia najwcześniej pojawił się w Galii w IV w. Trwał tam trzy tygodnie i miał charakter pokutny. W Rzymie, a więc i w Kościele Zachodnim Adwent w obchodach liturgicznych pojawił się w VI w. Początkowo, jako liturgiczne przygotowanie do obchodów Narodzenia Pańskiego trwał dwa tygodnie. Do obecnego wyglądu (czterech Niedziel) przedłużono go za czasów papieża Grzegorza Wielkiego, który zmarł w 604 r.

Adwent to czas, w którym powinniśmy się zastanowić nad naszym postępowaniem. Nad tym co robimy źle, nad tym czego nie robimy, a powinniśmy w imię miłości Boga i bliźniego. Właśnie teraz jest na to doskonała okazja. Adwent to czas nawrócenia i rozwoju wiary. Nie czekaj na lepszy moment tylko zacznij żyć. Niech to co zewnętrzne, ani trud życia, ani zło świata nie zwyciężą głębi naszej wiary, która mówi, że Bóg jest Emmanuelem.

  Na dobry początek: modlitwa na rozpoczęcie adwentu (ze starego modlitewnika).

zob również [Kard. C.M. Martini: Modlitwa na początek Adwentu] oraz [Modlitwa na początek Adwentu]

Wraz z początkiem Adwentu w Kościele w Polsce, pod hasłem Uczestniczę we wspólnocie Kościoła, rozpoczął się nowy rok liturgiczny i duszpasterski. Informacje można znaleźć na stronie internetowej sekretariatu Komisji Duszpasterstwa KEP: duszpasterstwo.episkopat.pl.

ZNAK: Adwentowy kalendarz

Przygotuj swój oryginalny - wyjątkowy kalendarz - tyle ile dni do Bożego Narodzenia - tyle codziennych zadań (szans). Zadanie otwieramy wieczorem dnia poprzedzającego w czasie wieczornej modlitwy. Możliwe zadania: "Pomyśl o tym co masz. Zrób listę 10 rzeczy, za które jesteś wdzięczny", "Wyręcz dziś kogoś w codziennych obowiązkach", "Znajdź kogoś, komu możesz pomóc. I pomóż", itp. Warto pomyśleć o takim kalendarzu, który będzie pomagał rodzinnie przeżyć adwent.

Warto jednak, aby adwentowy kalendarz miał wymiar pomagający przygotować się do Bożego Narodzenia i kształtować w sobie postawę oczekiwania. Dlatego nie koniecznie warto wchodzić w komercyjne tzw. kalendarze adwentowe jedynie z nazwy, a oferujące zabawki, klocki lego ze świata Harrego Pottera czy Marvela a nawet Star Wars.

Miejscem adwentowej modlitwy uczyń adwentowy wieniec. Niech znajdzie się też tam figurka lub obraz (ikona) Maryi. 

ZNAK: Wieniec adwentowy

Wieniec adwentowy, z czterema świecami poszczególnych niedziel, nie musi znajdować się tylko w kościele. Można przygotować go w domu, aby znajdował się w widocznym miejscu i np. towarzyszył rodzinnej modlitwie. Okrągły kształt wieńca adwentowego rozumiany jest symbol okręgu Ziemi, wieczności oraz symbol Boga. (zob. też: ekai.pl) Wieniec adwentowy można zrobić samemu i zawiesić w domu.

Wieniec jest okrągły, bo tak jak koło nie ma początku i końca, tak i Pan Bóg istnieje od zawsze i jest wieczny. Przygotowuje się go z gałązek świerku lub jodły, więc jest zielony, a kolor ten oznacza życie wieczne i nadzieję, że na świat ma przyjść Mesjasz, który pokona ciemność, zło i śmierć. Czerwone wstążki na wieńcu symbolizują miłość Boga, najpełniej objawiającą się w narodzeniu Syna Bożego, który stał się człowiekiem. To również symbol wspólnoty Kościoła, która razem czeka na Jezusa.

W samym wieńcu również pojawia się kolor fioletowy, który przypomina o radosnym oczekiwaniu i potrzebie duchowego (moralnego) przygotowania na przyjście Pana.

Cztery świece ustawiane w środku wieńca to natomiast symbol czasu, przez jaki trwa Adwent, czyli cztery niedziele. Zapalamy je kolejno każdej kolejnej niedzieli adwentowej. Świece mają swoje nazwy, dzięki czemu przez cały adwentowy tydzień kierują nasze myśli i serca na konkretne zagadnienia związane z czasem oczekiwania.

• „Świeca Proroka" (Świeca Nadziei) - zapalana w I niedzielę Adwentu, symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza.

• „Świeca Betlejem" (Świeca Pokoju) - zapalana w II niedzielę Adwentu na pamiątkę miejsca, w którym narodził się Zbawiciel.

• „Świeca Pasterzy" (Świeca Radości) - zapalana w III niedzielę Adwentu, przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu „radosną nowinę". Niedziela ta nosi nazwę Gaudete („Radujcie się"), dlatego świeca ma radosny, różowy kolor.

• „Świeca Aniołów" (Świeca Miłości) - zapalana w IV niedzielę Adwentu, symbolizuje aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej, ogłaszając im narodziny Dzieciątka Jezus.

  Drzewko Jessego

Wśród różnych tradycji i obrzędów adwentowych, takich jak roraty, wieniec adwentowy, kalendarz adwentowy, coraz popularniejszy staje się zwyczaj „drzewa Jessego”. Nawiązuje on do fragmentu z Księgi Izajasza (Iz 11,1–9) zapowiadającego nadejście Mesjasza. Drzewo kojarzy się z genealogią, z poznaniem swoich korzeni, ale też korzeni swojego Zbawiciela – Jezusa Chrystusa. Do tego właśnie prowadzą nas teksty ze Starego i Nowego Testamentu, które przez cały adwent stawiamy w centrum dnia. Zwieńczeniem każdego tekstu, każdego pochylenia się nad słowem Bożym, jest wspólna modlitwa i symbol – ornament nawiązujący do danej historii. Więcej na stronie: drzewojessego.pl lub "Adwentowe Drzewo Jessego. Jak je zrobić? [OBRAZKI DO POBRANIA]" (stacja7.pl).

  Figurka Maryi

Piękną towarzyszką czasu adwentowego jest Maryja. Stąd można szczególnie podkreślić Jej rolę, przez wyszczególnienie Jej obrazu, ikony lub figurki. Pięknym adwentowym wyobrażeniem jest MB Skępska, Królowa Mazowsza. Na tej figurze widać Maryję w stanie błogosławionym.

Maryję, jako nauczycielkę oczekiwania, Jutrzenkę Zbawienia, zapraszamy w nasza modlitwę (w nasze życie), przez specjalne Msze św. wotywne, czyli roraty.

Roraty są to Msze św. ku czci Najświętszej Maryi Panny sprawowane podczas Adwentu. Ich nazwa pochodzi od słów łacińskiej pieśni, którą śpiewa się na wejście, mianowicie: Rorate caeli desuper et nubes pluant justum (Spuśćcie rosę niebiosa i obłoki niech wyleją sprawiedliwego). Najstarsze wzmianki o Roratach w Polsce pochodzą z XIII w. Natomiast praktykę odprawiania Rorat każdego dnia Adwentu (oprócz Niedziel) upowszechnił kard. Stefan Wyszyński w latach 1957-1961. Zasadniczo Roraty sprawuje się rano o wschodzie słońca. Ważnym zewnętrznym znakiem jest zapalona świeca roratka (symbolizuje ona Maryję – Jutrzenkę, która poprzedza, daje światu Chrystusa – Słońce, nieznające zachodu) oraz lampiony przynoszone przez wiernych. W czasie tej Mszy można zaśpiewać hymn "Chwała na wysokości Bogu", który w innych formularzach nie jest w tym okresie odmawiany. 

Polecam Wam tę modlitwę na początek Adwentu - przygotujmy się duchowo!

Boże Ojcze, który jesteś w niebie, staję przed Tobą w o oczekiwaniu na przyjście Twojego jednorodzonego Syna. Pełen nadziei poświęcam Ci nadchodzący czas Adwentu. Jak Maryja chcę wsłuchiwać się w Twoje słowo, które przekazałeś nam przez proroków i świętych.Wierzę mocno w powtórne przyjście Twojego Syna na końcu czasów i z utęsknieniem wyczekuję chwili, gdy ujrzę pierwsze znaki nadchodzącej chwały. Niech ten dzień nie przyjdzie na mnie jak złodziej, ale z łagodnością i mocą. Niech będzie dla mnie dniem radości i zbawienia, abym mógł ujrzeć aniołów i świętych, którzy już teraz cieszą się z przebywania z Tobą.

Maryjo, prowadź mnie ścieżkami Adwentu, abym umiał przyjąć Słowo i wolę Boga w pełnej pokorze. Naucz mnie radosnego oczekiwania na objawienie się tajemnicy wcielenia. Oby ten Adwent był dla mnie czasem prostowania ścieżek i przygotowania miejsca dla Tego, który ma się objawić światu. Z wielkim pragnieniem w sercu chcę dobrze przeżyć i wejść w głębię misterium Bożego Narodzenia, aby razem z Kościołem wyśpiewać wielki hymn dziękczynienia za Wcielenie.

Święty proroku Izajaszu, módl się za nami!
Święty Janie Chrzcicielu, módl się za nami!
Maryjo Niepokalana, módl się za nam!
Maranatha! Przyjdź Panie Jezu! Amen.

za: misyjne.pl

Czym jest dla mnie Adwent?

Okres Adwentu to czas oczekiwania i przygotowania.

Jak dobrze przeżyć Adwent?

 Artykuły w internecie:

• "ADWENT znaczy oczekiwanie" - liturgia.wiara.pl
• Czytelnia brewiarz.pl: https://brewiarz.pl/czytelnia/adwent.php3